Kto jako dziecko nie próbował przeliczać wieku swojego ukochanego psiaka na wiek ludzki? Przyjmowało się wówczas, że jeden 1 rok życia psa to 7 lat życia człowieka. Jednak po pierwsze trzeba koniecznie pamiętać, że pies rozwija się i starzeje w innym tempie niż człowiek, a po drugie tempo starzenia różni się także między Tempo to zależy w dużej mierze od przynależności rasowej- koty małych ras dojrzewają szybciej, np. kot abisyński czy kot syjamski, osiągają dojrzałość płciową w wieku 4- 5 miesięcy, a koty dużych ras np. maine coon, kot norweski leśny w wieku jednego roku. W przypadku większości ras koty osiągają dojrzałość między 6- 9 Pamiętaj również, że wybierając psa nierasowego, nie masz też do końca wpływu na jego charakter, więc nie do końca możesz wiedzieć, czego się spodziewać, szczególnie po psie po przejściach. Inaczej jest w przypadku psów rasowych, które mają już swoje wrodzone cechy. Jednak nie zapominaj, że każdy psiak ma swój temperament. Jeśli więc mamy do czynienia z nie znanym nam bliżej kotem, głaskanie najlepiej ograniczmy do głowy – znikome są szanse, iż spotkamy się z negatywną reakcją zwierzaka na nasze pieszczoty. Podobnie jest z przysłowiom już głaskaniem kota pod włos. Powszechnie uważa się, iż robić tego nie wolno! Tymczasem lubiącego kontakt z Najlepsza odpowiedź. Konie przestają rosnąć w wieku ok 5-6 lat, później jedyne co rośnie, to mięsnie albo narasta tkanka tłuszczowa, co może dawać pozór ogólnego powiększenia się konia, ale kości kończą swój wzrost w takim właśnie wieku. Z tego względu też jest to bardzo trudny fizycznie wiek dla konia- raz ma wyżej Długość życia psa a aktywność fizyczna. Styl życia psa, jego aktywność fizyczna i utrzymanie odpowiedniej masy ciała bez wątpienia wpływa na długość życia. Otyłe psy, mało ruchliwe, leżące na kanapie z wiadomych względów żyją krócej co spowodowane jest choćby częściej u nich występująca cukrzycą, czy otyłością. . [quote name='zuzka7']najczęściej po psach tej samej rasy pozdro:cool3: :cool3: (zuzka7)[/quote] Zuzka bardzo to odkrywcze :shake: :shake: ... jednak jeśli ktoś pyta się o docelową wielkość szczeniaka to znaczy, że ma kundelka i nie wie jak duży może urosnąć. Zastanawiajcie się czasem czy wasz post wniesie coś sensownego do dyskuji i czytajcie cały wątek zanim się wypowiecie. wstaw zdjęcie przy pomocy wsześniej podanego linka imageshack wchodzisz na stronkę. Klikasz "Przeglądaj" wybierasz zdjęcie które chcesz nam pokazać, po czym klikasz "Host it". Ładuje ci się stronka i z niej kopiujesz i wklejasz do okienka odpowiedzi link przy którym jest napisane " Direct link to image" No i napisz jeszcze w jakim wieku jest szczeniak i ile waży. Tak jak już pytali poprzednicy. Pies – podobnie jak każdy z nas – przechodzi w życiu przez różne etapy. Kochany szczeniak wkrótce stanie się zbuntowanym psim nastolatkiem, a i ten kiedyś się ustabilizuje już jako psi senior. I podobnie jak w przypadku ludzi, to właśnie ten pierwszy etap rozwoju jest najważniejszy z punktu widzenia wykształcenia pewnych wzorców zachowań, ale też relacji z człowiekiem. Po czym poznać, że nasz milusiński jest jeszcze szczeniaczkiem? Do jakiego wieku rośnie pies? Z pewnością zauważyliście, że różnicie się trochę od Waszych sąsiadów i przyjaciół. Nie wszyscy też stajemy się dojrzali w tym samym momencie! Tak samo jest ze zwierzątkami – każdy pies kiedyś przestaje być szczeniaczkiem, ale kiedy to dokładnie nastąpi, to już cecha indywidualna. Wpływ na to mogą mieć takie czynniki, jak np.: rasa, wielkość, czy charakter. Nie jest też tak, że osiągnięcie przez psa jego maksymalnego wzrostu jest jednoznaczne z osiągnięciem przez niego pełnej dojrzałości psychicznej, choć na pierwszy rzut okna tak mogłoby się wydawać. Należy też pamiętać, że – wedle reguły – psy dużych ras dojrzewają wolniej (i fizycznie i psychicznie). Zobacz: Miska dla psa >> Kiedy pies przestaje być szczeniakiem W przypadku dużych ras psów może się wydawać, że pies bardzo szybko (dosłownie) wyrasta z bycia szczeniakiem – nic bardziej mylnego. Dzieje się tak, ponieważ kontrast między sprowadzonym do domu małym pieskiem, a tym samym psem po kilku miesiącach jest ogromny (tak, jak i sam pies!). Oczywiście różnica ta będzie mniej widoczna w przypadku małych ras. Jednak nawet półroczny, wyrośnięty zwierzak, jest wciąż szczeniaczkiem, który dojrzewanie ma przed sobą! Uznaje się, że – u większości psów – dojrzałość osiągana jest między 12, a 18 miesiącem życia. Choć, na pierwszy rzut oka, odpowiada to powszechnej opinii, mówiącej o roku jako terminie osiągania dojrzałości, jednak należy pamiętać, że okres szczenięcy może się przedłużyć do 18 miesięcy, a w poszczególnych przypadkach potrwa nawet dłużej. Są rasy, które pełne rozmiary osiągają dopiero po 24 miesiącach! Dojrzałość psychiczna u psa Podobnie jak w przypadku osiągania dojrzałości fizycznej, małe psy osiągają ją wcześniej. Mogę one wyjść z okresu szczenięcego już po pierwszym roku życia. Proces ten trwa jednak o wiele dłużej w przypadku większych i średnich ras. I tak psy pasterskie będą zachowywać się jak szczeniak przez np.: dwa lata, z kolei nim dojrzeje nasz pies, należący do rasy psów dużych, przyjdzie nam poczekać nawet do trzech lat! Trzeba więc podchodzić do nich z cierpliwością i zrozumieniem. Inni przeczytali również: jak liczyć wiek psa? Wiemy już, kiedy możemy spodziewać się po naszym psie, że zacznie się zachowywać dojrzale. Cóż to jednak znaczy? Po pierwsze, szczeniaki, ku rozpaczy właścicieli, kochają gryźć. Wszystko! Jednak z czasem wypadną im z głowy te pomysły i – już jako dojrzałe osobniki – mogą zadowolić się samym gryzieniem karmy. Po drugie – poważny pies wymaga już mniej uwagi i częściej potrafi się sam sobą zająć. Dokładnie tak, jak człowiek. Należy jednak pamiętać, że dojrzały pies wcale nie stanie się nagle spokojniejszy. Wymagana ilość ruchu jest wciąż niemal taka sama. Trzeba więc mieć nadal w planach długie spacery! Przez aktualizacja dnia 18:57 "Ludzie mają różne pudle i jamniki Ale ja nie zamieniłbym się z nikim Tylko mam troszeczkę żalu że nie dadzą mu medalu Bo mój kundel to na medal przecież pies" Tak śpiewała Natalia Kukulksa w piosence "Kundel bury". My też uważamy, że kundelki to psy na medal. Dlaczego warto adoptować kundelka? 1. Adoptując kundelka ratujesz mu życie Utrzymanie w dobrych warunkach jednego psa w schronisku kosztuje nawet kilkaset złotych miesięcznie. Nie wszystkie miasta i gminy w Polsce na to stać. Dlatego, biorąc psa z takiego miejsca, ratujesz mu życie i zwalniasz miejsce dla innego bezdomnego zwierzaka. Na całym świecie żyje miliard psów. Większość to psy kundle. One naprawdę potrzebują naszej miłości. 2. Zyskujesz psa jedynego w swoim rodzaju Czy kundelki nie są urocze? ©Shutterstock Kundel to pies, który nie jest zaliczany do żadnej z ras. Jest zawsze niepowtarzalny – nie ma drugiego takiego samego osobnika, o identycznych cechach i predyspozycjach. Jeśli jednak obawiasz się jego nieprzewidywalności, pamiętaj, że zachowanie każdego czworonoga w dużej mierze może ukształtować szkolenie psa. Im dokładniejsze informacje uzyskasz przed adopcją psa, tym większe szanse, że szybciej znajdziesz właściwe metody wychowawcze. Pracując z kundelkiem wziętym ze schroniska zawsze trzeba brać pod uwagę to, co dotąd przeżył, i starać się znaleźć przyczynę każdego zachowania. Pozwoli to rozwiązać większość problemów, jeśli w ogóle takie się pojawią. 3. Kundelek nie jest obciążony genetycznie Większość ras psów powstała w wyniku działalności człowieka, w ciągu ostatnich kilkuset lat. Kundelki są bardziej zbliżone do psiego przodka, bardziej odporne i mniej chorowite, ponieważ rozmnażają się w wyniku spontanicznego doboru, a nie działań człowieka mających na celu utrwalenie określonych cech. Ponieważ w naturze rozmnażają się przede wszystkim osobniki silne i zdrowe, w rezultacie, mieszaniec powinien łączyć w sobie najlepsze cechy fizyczne i psychiczne swoich rodziców. Małe jest też prawdopodobieństwo, że nierasowy pies będzie obciążony różnymi chorobami genetycznymi. Ryzyko ich wystąpienia znacznie zwiększa hodowla psów w bliskim pokrewieństwie, dlatego wielokrotnie częściej borykają się z nimi psy rasowe. 4. Pies nierasowy jest za darmo ©Shutterstock Zakup rasowego szczeniaka od hodowcy to wydatek od kilkuset do nawet kilku tysięcy złotych. Tymczasem adoptowany kundelek jest za darmo, choć przygarniając go, warto przekazać symboliczną kwotę na rzecz schroniska. Za zaoszczędzone pieniądze można kupić nowemu pupilowi legowisko czy zabawki, a także utrzymać go nawet przez kilka miesięcy. Poza tym psia miłość, wierność i oddanie są bezcenne, podobnie jak satysfakcja i świadomość, że uratowało mu się życie. 5. Zyskujesz kompana na całe życie Adoptując kundelka, zyskujesz oddanego kompana, który nigdy o Tobie nie zapomni, nie zdradzi Twojego zaufania i zawsze będzie przy Tobie, wdzięczny za opiekę i podarowanie mu nowego, lepszego życia. Korzyść jest obopólna, bo takie towarzystwo dobrze wpłynie również na Twoje zdrowie fizyczne i psychiczne. Czy trzeba więcej argumentów za tym, by dać kochający dom potrzebującemu kundelkowi? obejrzyj 01:38 Thor Love and Thunder - The Loop Czy podoba ci się ten film? Kundel Rasa psa/Nazwa Kundel Pochodzenie/Nazwa Najczęściej błąkają się po mieście i ulicach Kolor dowolne umaszczenie Sierść dowolna Grupa Psy, psy nierasowe Popularne też w: Wszędzie Inne nazwy kundelek, pies nierasowy, mieszaniec, wielorasowiec,kundel Pies nierasowy – pies, który nie jest zaliczany do żadnej z ras psów. Potocznie określany również jako mieszaniec, wielorasowiec lub kundel. Mieszaniec labradora i owczarka niemieckiego Charakterystyka Między mieszańcem (wielorasowcem) a kundlem istnieje wyraźne rozgraniczenie. Mieszaniec jest wynikiem skrzyżowania dwóch odrębnych ras. Kundel natomiast jest potomkiem psów nieokreślonego pochodzenia, kundli lub mieszańców. W Anglii, kolebce wielu ras i wystaw kynologicznych, istnieje podział psów na: thoroughbred – psy będące potomkami rodowodowych rodziców tej samej rasy, czyli psy rasowe (pod warunkiem, że rodzice mieli uprawnienia hodowlane) inter-bred – psy określane tym mianem to potomstwo psów tego samego typu, ale różnych ras np. charta afrykańskiego i charta węgierskiego cross-bred – nazwa mieszańców pochodzących od rasowych rodziców innej rasy i typu, np. potomek dobermana i wyżła niemieckiego długowłosego half-bred – psy będące efektem skrzyżowania się psa rasowego (rodowodowego) z nierasowym mongrel – psy będące potomkami nierasowych rodziców. Opis Kundelki najwierniejsze psy często przybłędy są zmiksowanym połączeniem np. Kundla z kundlem rasowego z kundlem . Przeczytaj... Dzień Kundelka Zobacz też Psy Gończe Beagle • Gończy berneński • Gończy Hamiltona • Gończy siedmiogrodzki• Gończy polski • Posokowiec • Posokowiec bawarski• Posokowiec hanowerski Pasterskie Border collie • Owczarek francuski briard • Beauceron • Czechosłowacki wilczak• Kuvasz • Puli • Owczarek niemiecki• Welsh Corgi Cardigan • Welsh Corgi Pembroke • Duży szwajcarski pies pasterski• Komondor Pupilki Cocker Spaniel Angielski • Cocker Spaniel Amerykański • Biszon Kędzierzawy • Chihuahua• Maltańczyk • Pekińczyk • Hawańczyk Różnej wielkości Elo • Kundelki Płochacze Clumber Spaniel • Cocker Spaniel Angielski • Cocker Spaniel Amerykański • Kooikerhondje• Płochacz niemiecki • Field Spaniel • Springer spaniel angielski• Springer spaniel walijski • Sussex Spaniel Terriery Yorkshire Terrier • Jack Russel Terrier • Parson Russell terrier Retrievery Labrador Retriever • Golden Retriever • Chesapeake Bay retriever • Nova Scotia Duck Tolling Retriever Każdy miłośnik czworonogów wie, że w zależności od rasy psy mogą mieć różne potrzeby. I nie chodzi tu wyłącznie o ilość jedzenia czy wielkość posłania. W zależności od tego, jaką rolę w przeszłości pełniła dana rasa psów, będzie miała różne zapotrzebowanie na codzienne aktywności, takie jak spacery, zabawę, kontakt z człowiekiem czy odpowiedni trening. Niezaspokojenie tych specyficznych potrzeb skutkować może pojawieniem się wielu nieprawidłowych zachowań u psa, takich jak agresja, reaktywność czy niszczenie w domu. To z kolei znacznie utrudni opiekunom czerpanie radości z towarzystwa zwierzaka. Czworonóg pozbawiony odpowiedniej aktywności będzie także po prostu nieszczęśliwy. Z uwagi na specyfikę potrzeb psów rasowych, wiele osób – zamiast na psa rasowego – decyduje się na kundelka. Jednak czy faktycznie kundelki są „prostsze w obsłudze”? Co lepiej nadaje się dla początkującego opiekuna psa – kundelek czy pies rasowy? Jakie są potrzeby psów rasowych? Potrzeby psa rasowego zależą od tego, do czego pierwotnie wyhodowana została dana rasa. Oczywiście każdy rasowy czworonóg ma swój indywidualny charakter i preferencje, jednak w większości przypadków psy danej rasy wykazują wiele wspólnych cech. I to nie tylko wyglądu, ale także zachowania i temperamentu. Psy myśliwskie Psy, których pierwotnym zadaniem była pomoc człowiekowi podczas polowań to zwierzęta, które potrzebują ogromnej dawki ruchu. Spaniele, wyżły, posokowce czy setery to psiaki obdarzone wyjątkową kondycją fizyczną i energią, którą nie sposób spożytkować podczas krótkich spacerów po osiedlu. Są także niezwykle inteligentne i wspaniale nadają się do przeróżnego szkolenia. Jeśli opiekun nie zapewni im odpowiedniego zajęcia umysłowego, same zorganizują sobie rozrywkę. Niewyżyte psy myśliwskie będą uciekać za zapachem zwierzyny, oddawać się niepohamowanej destrukcji pod nieobecność właściciela i ciągnąć na smyczy jak małe parowozy. Uwaga! Wśród psów myśliwskich znajdują się także beagle’e! Te myśliwskie psy gończe często traktowane są jak domowe kanapowce, przez co cierpią na nadwagę i różne zaburzenia zachowania. Sfrustrowany, niewyżyty beagle może sprawiać wrażenie upartego (a nawet wrednego!), jednak nie jest to jego cecha charakteru. Psiak stworzony do wielogodzinnych gonitw po lesie nie czuje się dobrze, siedząc bez przerwy na kanapie i w ten sposób okazuje swój stres! Słynne ucieczki beagle’i nie biorą się znikąd… Teriery Teriery to także psy myśliwskie, jednak ich charakter znacznie różni się od wymienionych wcześniej ras. Te przeróżnej wielkości psiaki wyhodowane były przede wszystkim do zaciekłej walki z innymi zwierzętami – szczurami, lisami, a nawet borsukami! Niektóre z terierów, takie jak amstaffy czy pitbule, służyły także do walk z innymi psami. U tych czworonogów ceniono więc niezwykłą zawziętość, pewność siebie i niezależność oraz ogromną energię. Teriery pozbawione odpowiedniego zajęcia, pozwalającego spożytkować im nadmiar energii, mogą stać się wyjątkowo uciążliwe. Szczekanie, niszczenie w domu, nadmierna pobudliwość i agresja wobec innych zwierząt to tylko niektóre problemy, które może sprawiać znudzony i niewyżyty terier. Owczarki Owczarki to bardzo różnorodna grupa psów, która ma jedną główną cechę wspólną – są stworzone do współpracy z człowiekiem. Pierwotnie służyły przy owcach lub innych zwierzętach gospodarskich, pomagając w zapędzaniu ich do zagród. Są więc wyjątkowo wrażliwe na komendy, nawet wydawane z bardzo dużych odległości. Wobec swojego opiekuna owczarki są niezwykle oddane i wykazują dużą wrażliwość na jego nastrój i stres. Obdarzone są również ogromną inteligencją i szybko się uczą, są także niezmordowanymi sportowcami. Zapewnienie odpowiedniej dawki ruchu i zajęcia umysłowego może być wyjątkowo trudne dla opiekunów owczarków. Psy te potrzebują także zrównoważonej osoby, która nie dopuści do rozwoju nadmiernej reaktywności czy agresji lękowej. Psy tego typu potrafią także wykazywać naturalne dla siebie, jednak uciążliwe dla opiekunów zachowania, które związane były z pracą przy zwierzętach. Podszczypywanie, zaganianie dzieci czy donośne szczekanie to pozostałości po instynkcie pasienia, którego nie da się już oduczyć. Psy stróżujące Obdarzone muskularną sylwetką psy stworzone do stróżowania odznaczają się zazwyczaj stabilnym charakterem i niską pobudliwością. Silne, czujne, inteligentne i samodzielne psy pełniły rolę stróżów posesji (molosy) lub stad zwierząt wypasających się na polach (psy owczarskie). Niezależnie jednak od tego, czego miały pilnować, psy stróżujące są niezwykle lojalne wobec swojego opiekuna i rodziny. Natomiast wobec obcych potrafią być niesamowicie nieufne, a nawet agresywne. W przypadku niektórych ras ogromnym problemem staje się znalezienie czworonogowi odpowiedniej opieki na czas wakacyjnych wyjazdów, gdyż często nie akceptują one osób spoza najbliższej rodziny. Natomiast idealnie nadają się do domów z większymi dziećmi, gdyż nie wykazują najmniejszej agresji wobec swoich domowników. Molosy i psy owczarskie nie potrzebują zazwyczaj specjalnych zajęć. Główny problem stwarza ich prawidłowa socjalizacja i sprawienie, by nie broniły opiekuna przed każdą mijającą go na ulicy osobą… Psy ozdobne i do towarzystwa Szeroka grupa psów wyhodowanych głównie po to, by towarzyszyć człowiekowi, obejmuje głównie średnie i małe rasy czworonogów. Psiaki te łatwo przywiązują się do swoich opiekunów i lubią towarzyszyć im w codziennym życiu. Bywają wrażliwe, uparte i charakterne, ale także bardzo otwarte na ludzi i niezwykle chętne do współpracy. Wiele z tych psów szybko się uczy i ma ogromne pokłady energii. Niektóre z nich potrafią zaciekle bronić swoich ukochanych opiekunów przed innymi psami i ludźmi. Ze względu na swoje rozmiary wydają się raczej bezproblemowymi pupilami, jednak brak odpowiedniej opieki może skutkować licznymi lękami i reaktywnością, objawiającymi się nadmiernym szczekaniem czy agresją wobec innych psów. Psiaki te, ze względu na silne przywiązanie do opiekuna, podatne są także na lęk separacyjny. Czy kundel jest prostszy w wychowaniu niż pies rasowy? Ze względu na dawną użytkowość, psy rasowe wykazują wiele zachowań instynktownych, które dawniej konieczne były do polowań, pasienia owiec czy stróżowania. Nawet psy wyhodowane wyłącznie do towarzystwa mają w swojej psychice głęboko zakodowane pewne zachowania. Takie cechy psów sprawiają nieraz, że życie z czworonogami staje się wyjątkowo uciążliwe… Szczególnie gdy opiekun nie zadba wystarczająco o zaspokojenie specyficznych potrzeb swojego rasowego pupila. Jednak czy zdecydowanie się na adopcję kundelka, zamiast zakupu psa rasowego, rozwiąże te problemy? Kundelek – co to takiego? Należy pamiętać, że kundelki i mieszańce to dwie różne sprawy. Mieszaniec to psiak, który wśród swoich rodziców miał choć jednego psa rasowego (czy też w typie jakiejś rasy). Z wyglądu może więc przypominać konkretną rasę psa. Również jego charakter będzie w pewnym stopniu zbliżony do jego przodków, zachowa więc niektóre z pierwotnych instynktów odziedziczonych po rasowym rodzicu. Kundelek natomiast to psiak, który który w swoim drzewie genealogicznym już dawno nie miał żadnego rasowego przodka. Kundelki „w typie niczego” mogą mieć przeróżny wygląd, nieraz nawet przypominać swoją budową czy umaszczeniem jakąś rasę, jednak jest to zazwyczaj wyłącznie dziełem przypadku. Przez niektórych naukowców kundelki traktowane są jak odrębna rasa psów. Czworonogi te zazwyczaj nie wykazują tak skrajnych cech charakteru i instynktów, jak psy rasowe. Z reguły są przyjacielskie wobec ludzi, chętnie poddają się prostemu szkoleniu za wartościowe nagrody i są dość inteligentne. Stosunkowo samodzielne, dobrze radzą sobie zarówno na wsi, jak i w dużych miastach. Nie wymagają też specjalnych aktywności czy wymyślnych zajęć umysłowych. Jak kot w worku Jednak jak każdy psiak, również wyjątkowo skundlony „wiejski burek” może wykazywać problemowe zachowania. Wśród kundelków zdarzyć się mogą zarówno osobniki zupełnie bezproblemowe, wyjątkowo inteligentne, jak i agresywne lub lękowe. Wynika to głównie z trudnej przeszłości takich psiaków, a nie z ich charakteru, jednak przepracowanie takich problemów może wymagać pomocy specjalisty. Sam charakter czworonoga również odgrywa duże znaczenie podczas codziennego życia. Nie da się przewidzieć, czy skundlony szczeniaczek wyrośnie na energicznego, chętnego do długich wędrówek psiaka, czy jednak będzie wolał spędzać czas w domowym zaciszu, na kanapie obok swojego opiekuna. W przypadku psów rasowych łatwiej jest dopasować charakter psiaka do oczekiwań i możliwości opiekuna. Niewątpliwą zaletą rasowych psów jest także ich znane pochodzenie. Dobre hodowle dbają o to, by ich zwierzęta były jak najzdrowsze. Kojarząc psy, zwracają więc uwagę nie tylko na ich idealny wygląd, ale także zdrowie. Rodzice szczeniąt badani są pod kątem najczęstszych dla danej rasy chorób genetycznych i dobierane do rozrodu tak, by zminimalizować ryzyko poważnych przypadłości zdrowotnych. Kundelka nie można nabyć ze sprawdzonej hodowli, gdyż rozmnażanie psiaków na sprzedaż poza zarejestrowanymi hodowlami jest nielegalne. Przygarniając od znajomego, ze wsi lub ze schroniska psiaka nie mamy więc gwarancji, że wychowywany był w odpowiednich warunkach. Nie mamy także żadnej informacji o tym, jakimi chorobami obciążeni byli rodzice naszego czworonoga i które z nich mogli przekazać naszemu psiakowi.

do jakiego wieku rośnie pies kundelek