Zdiagnozowanie mięsaka histiocytarny u psa to niezwykle smutna wiadomość. Jednak, jeśli sytuacja na to pozwala, warto spróbować walczyć, aby przywrócić pupilowi radość życia. Być może dzięki temu zyskacie jeszcze kilka miesięcy razem? Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z weterynarzem-onkologiem. Czytaj więcej: Bardzo proszę o poradę w sprawie żywienia psa wiem że karma nie powinna zawierać węglowodanów że powinna składać się z jak najwięcej tłuszczu . Dziękuję Mirosław M. W przypadku takich stanów, jak usunięcie śledziony, należy skontaktować się z psim dietetykiem, który ułoży odpowiednią dietę dla tego konkretnego psa. Rokowania dotyczące zachorowania psa na nowotwór typu naczyniakomięsak. Niestety jest to bardzo agresywny rodzaj nowotworów wykazujący się dużym stopniem złośliwości. W przypadku powstania guza na śledzionie jest on wykrywany, dopiero gdy u ponad 80% psów dojdzie już do przerzutów. 4. Preventiva. Primarna preventiva. Klinična raziskava primarne preventive z zdravilom finasterid (blokator 5α-reduktaze) je pri moških v starosti več kot 55 let po nekajletnem uživanju pokazala zmanjšanje pojavnosti raka prostate za 25 %, predvsem zmanjšane pojavnosti nizkorizičnih oblik. Vpliv na preživetje še ni jasen in raziskave Oto jedna z publikacji, o której mowa w materiale:https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17709901/"Śliwa afrykańska, jest szeroko stosowana w Europie i USA w leczen CHŁONIAK STREFY BRZEŻNEJ ang. Marginal Zone Lymphoma międzynarodowy skrót: MZL Chłoniak strefy brzeżnej jest nowotworem wywodzącym się z limfocytów B strefy brzeżnej (stąd nazwa), otaczającej ośrodki rozmnażania grudek chłonnych. Należy on do tzw. chłoniaków indolentnych (iNHL, ang. indolent Non-Hodgkin Lymphoma) czyli chłoniaków o małym dynamice klinicznej. Chłoniaki . Zawartość Śledziona: ważny, ale nie ważny organ Śledziona jest bardzo przydatnym organem zarówno u psów, jak iu ludzi. Chociaż ma ważne funkcje, nie jest niezbędny do przetrwania. Splenektomia jest zalecanym leczeniem niektórych zaburzeń. U psów jednym z tych zaburzeń może być obecność krwiaka w śledzionie. Krwiak to obrzęk wypełniony krwią, który może być w postaci płynnej lub z psów w mojej rodzinie otrzymał diagnozę krwiaka w śledzionie i został poddany splenektomii. W tym artykule opiszę doświadczenia mojego psa, a także podam informacje o śledzionie i pisarzem naukowym, nauczycielem biologii i wieloletnim właścicielem zwierząt domowych, ale nie weterynarzem. Jeśli twój pies wykazuje objawy podobne do tych, które opisuję lub ma jakiekolwiek objawy złego stanu zdrowia, które nie znikają szybko, koniecznie skonsultuj się z weterynarzem. Weterynarz udzieli szczegółowych porad i leczenia w konkretnej sytuacji twojego śledziony psa Śledziona psa znajduje się w pobliżu brzucha po lewej stronie brzucha (z punktu widzenia psa). Ma ciemnoczerwony kolor i jest wydłużonym narządem, który często określa się jako kształt i pozycja śledziony różnią się nieznacznie u różnych psów. Na pozycję śledziony wpływają również czynniki w jej bezpośrednim otoczeniu, takie jak pełnia śledziony są związane z układem krążenia i układem odpornościowym. Narząd jest pokryty włóknistą kapsułką i zawiera dwa kontrastujące rodzaje tkanki - miazgę czerwoną i miazgę miazga wytwarza czerwone krwinki u płodu. Po urodzeniu większość tych komórek powstaje w szpiku krwi w niektórych kościach. Jednak u psów śledziona może w razie potrzeby zwiększyć wytwarzanie czerwonych krwinek. Komórki przenoszą tlen z płuc do tkanek i przechowuje pełną krew i działa jako rezerwuar na wypadek, gdyby organizm potrzebował dodatkowej krwi. W takim przypadku śledziona kurczy się i przepycha krew do układu przechowuje również czerwone krwinki i płytki krwi. Płytki krwi biorą udział w procesie krzepnięcia krwi, który zatrzymuje śledziona działa jak filtr, usuwając stare i uszkodzone czerwone krwinki z krwi. Oszczędza przydatne substancje z komórek, takie jak żelazo, do miazga zawiera limfocyty, rodzaj białych krwinek, a także inne typy komórek należących do układu odpornościowego. Ten system chroni organizm przed miazga niszczy także zakaźne drobnoustroje, w tym bakterie i wirusy, i przyczynia się do ataku układu odpornościowego na tych ultrasonograficzne brzucha psa Możliwe przyczyny krwiaka śledziony u psów Istnieje kilka możliwych przyczyn krwiaka śledziony (krwiaka w śledzionie) u psów. Należą do nich uraz spowodowany ciosem w śledzionę, występowanie zaburzenia krwawienia u psa oraz obecność krwawienia z guzów w śledzionie. Nowotworem może być naczyniak krwionośny, który jest łagodny (nienowotworowy) lub naczyniakomięsak złośliwy (nowotworowy). Niektóre starsze psy rozwijają krwiak śledziony bez wyraźnego się na jego objawach, badaniu fizykalnym, badaniu krwi, zdjęciu rentgenowskim i badaniu ultrasonograficznym, nasz weterynarz początkowo sądził, że krwawienie z guza jest przyczyną dyskomfortu Ryana. Guz mógł być łagodny lub złośliwy. Odetchnęliśmy z ulgą, gdy powiedziano nam, że problemem jest „tylko” krwiak spowodowany urazem tępej perspektywy czasu myśleliśmy, że ciężki upadek na bok podczas zabawy z innym psem mógł spowodować krwiak Ryana. Ważne było, aby otrzymał leczenie. Uraz tępej siły może czasami być tak samo śmiertelny jak niektóre rodzaje raka, jeśli nie jest leczony szybko. W przypadku pęknięcia śledziony może wystąpić bardzo niebezpieczne krwawienie objawy krwiaka śledziony Objawy wymienione poniżej mogą być spowodowane warunkami innymi niż krwiak śledziony. Upewnij się, że widzisz weterynarza z diagnozą, jeśli twój pies wykazuje którykolwiek z objawów. Problem psa może być niewielki i łatwo go wyleczyć, ale może być również poważniejszy i wymagać natychmiastowego objawy krwiaka śledziony obejmują:LetargUtrata apetytuBól brzuchaWzdęcie brzuchaJasne dziąsła (z powodu utraty krwi)Trudności w oddychaniu (jeśli śledziona jest znacznie powiększona)Możliwe skutki utraty krwi w jamie brzusznej Jak zauważył Ryan, utrata krwi z krwiaka śledziony może być powolna i przerywana. W takim przypadku krew może czasami zostać wchłonięta przez brzuch Ryan po raz pierwszy wykazał objawy złego stanu zdrowia, pomyśleliśmy, że nadszedł czas, aby wkrótce umówić się na wizytę weterynarza. Potem jego zachowanie wróciło do normy i wydawało się, że wyzdrowiał po tym, co było z nim nie tak. Kilka dni później objawy pojawiły się ponownie i były gorsze, więc tym razem natychmiast zabraliśmy go do weterynarza. Weterynarz powiedział nam, że objawy Ryana odpowiadały momentom, gdy jego śledziona krwawiła. Kiedy krwawienie ustało, poczuł się niebezpieczeństwo, że krwiak w śledzionie może pęknąć zamiast wyciekać. Chirurg powiedział, że śledziona Ryana była bliska pęknięcia, kiedy miał splenektomię, dlatego bardzo się cieszymy, że miał operację, kiedy to zrobił. Ciężkie krwawienie wewnętrzne spowodowane pęknięciem śledziony może spowodować wstrząs, stan, w którym następuje gwałtowny i niebezpieczny spadek ciśnienia śledziony lub splenektomii Zalecane leczenie krwiaka śledziony będzie zależeć od stanu psa. W niektórych sytuacjach innych niż nagłe, weterynarz może próbować leczyć psa bandażami kompresyjnymi, płynami dożylnymi i uważnie monitorować. Czasami jednak śledzionę należy usunąć. Jest to szczególnie prawdziwe w sytuacjach podobnie jak w przypadku Ryana, ustalenie dokładnej przyczyny powiększonej i krwawiącej śledziony u psa może być niemożliwe przed operacją, a nawet podczas operacji. Badanie śledziony przez specjalistę jest wymagane w celu ustalenia, czy obecne są komórki rodzina zgodziła się z sugestią weterynarza, że ​​śledzionę należy usunąć, nawet jeśli obrzęk i krwawienie mogły być spowodowane złośliwym guzem śledziony, który już uwolnił komórki rakowe do innych obszarów. Naszym celem było dać Ryanowi jak najdłuższe życie. Chcieliśmy usunąć śledzionę, ponieważ był to nagły wypadek, a następnie zastanowiliśmy się nad kolejnymi krokami, gdy tylko ustalimy diagnozę problemu. Diagnozę krwiaka spowodowanego tępą siłą otrzymaliśmy dopiero po usunięciu śledziony i zbadaniu jej przez krwionośne przemieszczają się do i ze śledziony, ale weterynarz, który specjalizuje się w chirurgii, może fachowo rozłączyć je i uszczelnić podczas splenektomii i ograniczyć krwawienie do minimum. Transfuzja krwi może być nadal konieczna po operacji, ale Ryan jej nie potrzebował. Nasz weterynarz powiedział nam, że kolejnym częstym problemem zaraz po splenektomii jest arytmia serca, którą należy natychmiast leczyć. Ryan był dokładnie monitorowany, ale nigdy nie doświadczył tego problemu. W rzeczywistości weterynarz powiedział, że bardzo dobrze wyzdrowiał po splenektomia Śledziona Ryana została usunięta podczas operacji otwartej. W tej procedurze wykonuje się stosunkowo duży otwór w jamie brzusznej w celu dotarcia do śledziony i jej naczyń krwionośnych. Otwór należy zamknąć za pomocą szwów lub, w przypadku Ryana, za pomocą zszywek. Jest to najczęściej stosowana technika wykonywania splenektomii u technika chirurgiczna, zwana splenektomią laparoskopową, polega na wykonaniu kilku małych nacięć w jamie brzusznej, zwanych portami. Przez każdy port wkładane są specjalne narzędzia chirurgiczne. Kamera pozwala chirurgowi zobaczyć wnętrze się, że chirurgia laparoskopowa jest minimalnie inwazyjna i mniej traumatyczna dla organizmu niż konwencjonalne techniki chirurgiczne. Jednak nie wszyscy chirurdzy mają doświadczenie w przeprowadzaniu tego rodzaju operacji. Część laparoskopowej splenektomii u psa pokazano na poniższym operacja usunięcia śledziony psa Opieka pooperacyjna i życie bez śledziony Ważne jest, aby pies nie gryzł miejsca nacięcia i nie niszczył szwów lub zszywek, dlatego Ryan ma na sobie stożek na dwóch zdjęciach w tym artykule. Stożek jest również nazywany kołnierzem elżbietańskim lub kołnierzem typu prawdopodobnie zaleci, aby pies przez jakiś czas unikał wspinania się po schodach i zjadał częste małe posiłki zamiast kilku dużych. Na początku pies nie będzie mógł chodzić na spacery, ale wkrótce będzie mógł chodzić na narządy mogą przejąć funkcje śledziony po splenektomii, więc pies może żyć bardzo dobrze bez śledziony. Na przykład, podobnie jak śledziona, wątroba rozkłada stare i uszkodzone czerwone krwinki i przetwarza niektóre z ich składników. Zwiększa tę aktywność po usunięciu śledziony. Chociaż ogólnie ludzie bez śledziony prowadzą normalne życie, jesteśmy bardziej podatni na niektóre infekcje po splenektomii. Jednak zdaniem weterynarzy nie stanowi to większego problemu u psów bez lub fundusz oszczędnościowy na nagłe wypadki ze zwierzętami Koszt dużej operacji weterynaryjnej jest bardzo drogi. Jakkolwiek słodki i kuszący może być szczeniak lub pies, bardzo ważne jest, aby wziąć pod uwagę przyszłość finansową przed zabraniem psa do domu. Byłoby okropną sytuacją, gdyby nie stać Cię na leczenie potrzebne zwierzęciu, aby uwolnić się od bólu lub są plany ubezpieczenia zdrowotnego dla zwierząt domowych, ale przed zapisaniem się na nie osoba musi dokładnie wiedzieć, co obejmuje plan. Inną techniką przygotowywania się na nagłe wypadki zwierząt domowych jest odłożenie określonej kwoty pieniędzy z każdego okresu wypłaty i umieszczenie ich na osobnym koncie mogą być drodzy przyjaciele i zasługują na najlepsze, co możemy im dać. Ocena, czy możemy sobie pozwolić na opiekę nad zwierzakiem i przygotowanie się na sytuacje kryzysowe finansowe, jeśli wprowadzimy go do naszej rodziny, są ważnymi czynnikami we własności In Loving Memory Niestety mam kilka smutnych wiadomości w tej aktualizacji mojego artykułu. Diagnoza Ryana dotycząca krwiaka spowodowanego tępą siłą była błędna, mimo że została wykonana przez specjalistę. W rzeczywistości miał raka. Cieszę się jednak, że śledziona Ryana została usunięta. Wrócił do zdrowia i miał szczęśliwe trzy miesiące życia. Potem objawy wróciły i odkryliśmy, że ma wiele guzów w jamie u Twojego psa zdiagnozowano naczyniak krwionośny, powinieneś przeprowadzić szczegółową dyskusję ze swoim weterynarzem na temat możliwych metod leczenia i rokowań dla Twojego zwierzaka. Ważne jest, aby dowiedzieć się i zrozumieć w jak największym stopniu o specyficznej kondycji rada dla każdego, kto ma krwiaka lub guza usuniętego od psa i jest poinformowany przez specjalistę, że obrzęk jest łagodny, to rozkoszować się wiadomościami i cieszyć się odnowionym zdrowiem swojego zwierzaka. Sugerowałbym również, aby starali się zapewnić swojemu psu jak najlepsze życie. Jeśli kiedykolwiek będziesz w takiej sytuacji, nie czekaj, aby zabrać swojego psa na ten specjalny spacer, o którym myślałeś, lub pozwól mu doświadczyć przyjemnej aktywności, którą chciałeś spróbować. Tak jak w przypadku psów i ludzi, nigdy nie wiemy, co przyniesie Śledziona u psów i kotów (napisana przez weterynarza) z WebMDPowiększona śledziona u psów z PetMDMasy śledzionowe od ACVS (American College of Veterinary Surgeons) Jedną z najgroźniejszych dolegliwości jest rozszerzenie i skręt żołądka u psa. Gdy dojdzie do skrętu, życie zwierzaka jest realnie zagrożone i tylko nasza szybka interwencja jest w stanie uratować psa. Dlatego tak ważne jest, by móc prawidłowo rozpoznać objawy skrętu żołądka i wiedzieć, jak zareagować w takiej sytuacji. Czym jest skręt żołądka u psa? Na początek kilka słów wyjaśnienia, co to jest skręt żołądka u psa. Jak sama nazwa sugeruje – żołądek obraca się wokół własnej osi i zmienia swoje anatomiczne położenie. Żołądek zazwyczaj skręca się i obraca o 180 stopni, chociaż zdarza się także obrót o 360 stopni. Zwykle obrót ten jest zgodny z kierunkiem wskazówek zegara, jednak nie jest to żadną regułą. Najczęściej skręt poprzedzony jest rozszerzenia żołądka, co jeszcze bardziej komplikuje sytuację. Wynika to z faktu gromadzenia się w żołądku pokarmów, płynów i gazów, które nie mają możliwości przedostania się do jelit lub przełyku. W niektórych przypadkach skrętu i rozszerzenia żołądka ciągnięta jest jeszcze śledziona. Skręt a rozszerzenie żołądka u psa Aby prawidłowo udzielić pomocy psu, należy wiedzieć, czym różni się samo rozszerzenie żołądka od skrętu. Rozszerzenie, inaczej też wzdęcie żołądka, to nic innego jak nagromadzenie w żołądku nadmiernej ilości gazów i płynów. Rozszerzenie żołądka wymaga błyskawicznej interwencji u weterynarza, natomiast jest łatwiejsze w leczeniu i lepiej rokuje na przyszłość. Zatem zarówno w przypadku rozszerzenia, jak i skrętu żołądka musimy jak najszybciej udać do kliniki weterynaryjnej, by ratować zdrowie i życie pupila. Do dziś nie udało jednoznacznie ustalić, co jest pierwsze – rozszerzenie czy skręt żołądka u psa. W wielu przypadkach to właśnie skręt jest pierwszy i to on, poprzez zatkanie żołądka i postępujące w nim procesy fermentacji treści pokarmowej, powoduje rozszerzenie. Zdarza się jednak, że rozszerzenie żołądka występuje bez skręcenia się żołądka. Rozszerzenie jest wówczas wynikiem aerofagii, czyli nadmiernego połykania powietrza. Chociaż skręt żołądka u psa jest niestety dość częstą przypadłością, nie udało się jeszcze wskazać bezpośredniej przyczyny jego pojawiania się. Znamy natomiast czynniki ryzyka, które mogą przyczyniać się do rozszerzenia i skrętu żołądka. Jako główne czynniki wskazać można cechy fizyczne psa, nawyki żywieniowe i charakterystykę żołądka danego psa. Psy ras dużych i olbrzymich Nadwaga lub niedowaga Podeszły wiek Głęboka klatka piersiowa Niewłaściwa dieta Przyjmowanie naraz zbyt dużej porcji jedzenia Mała częstotliwość karmienia (jeden duży posiłek w ciągu dnia) Nawyk szybkiego jedzenia, połykania pokarmu Stres Aktywność fizyczna po jedzeniu Usunięcie śledziony Zaburzenia w pracy żołądka Budowa, wielkość i uwarunkowania genetyczne psa mają duże znaczenie w przypadku ewentualnego rozszerzenia i skrętu żołądka. Należy jednak pamiętać, że skręt pojawia się również u małych psów i nie jest zarezerwowany wyłącznie dla dużych ras. Ogromny wpływ na możliwość wystąpienia skrętu lub rozszerzenia żołądka mają nawyki żywieniowe. Do skrętu zatem może dojść po obfitym posiłku, po intensywnej zabawie lub wyjściu na spacer zaraz po jedzeniu czy też w wyniku łapczywego połykania pokarmu. Do czynników żołądkowych, które mogą wywoływać skręt żołądka u psa zaliczamy zwiększone stężenie gastryny, zmniejszoną motoryka żołądka i opóźnione jego opróżnianie. Często mówi się także, że splenektomia, czyli usunięcie śledziony, może podnosić częstotliwość skrętu i rozszerzenia żołądka u psa, ale nie mamy na to jednoznacznych badań. Z pewnością jednak warto zachować szczególną ostrożność, jeśli mamy psa po splenektomii. Takie szaleństwa tuż po jedzeniu mogą doprowadzić do skrętu żołądka. Skręt żołądka u psa – objawy Opiekuna psa najczęściej zaczynają niepokoić nieproduktywne odruchy wymiotne i właśnie z takimi objawami zgłaszają się do weterynarza. Ponadto charakterystyczne dla skrętu żołądka są mdłości, nadmierne ślinienie się i powiększony obrys powłok brzusznych. U psa cierpiącego na skręt żołądka wyraźnie powiększa się przednia okolica brzucha. Jednocześnie nad tym miejscem nasila się wypuk bębenkowy. Poza tym pies robi się coraz bardziej osowiały i zaniepokojony, kładzie się na boku i ma przyspieszony oddech. Objawy skrętu żołądka to szereg mniej i bardziej charakterystycznych zachowań u psa. Zaliczamy do nich zatem: nieproduktywne odruchy wymiotne (pies nie ma czym wymiotować); mdłości; nadmierne ślinienie się; powiększony brzuch; niepokój; postępujące osłabienie; zwiększona liczba oddechów; przyjmowanie pozycji leżącej na boku; słabo wyczuwalne tętno na tętnicach obwodowych; bladość błon śluzowych; oziębienie kończyn; wydłużony czas włośniczkowy; gorączka; przyspieszona praca serca. Jak rozpoznać skręt żołądka u psa Jak widać więc objawów skrętu żołądka jest sporo, jednak nie wszystkie zwierzęta pokazują je tak wyraźnie. Często dochodzi do zbagatelizowania pierwszych symptomów, takich jak mdłości czy odruchy wymiotne. Błędnie zakładamy, że pies czymś się struł i samo mu przejdzie. Przy skręcie lub rozszerzeniu żołądka stan zwierzęcia bardzo szybko się pogarsza, zatem gwałtowne załamanie kondycji psa powinno nas zaalarmować. W takiej sytuacji nie ma na co czekać i trzeba bez zastanowienia gnać do weterynarza. Każda minuta przy skręcie żołądka jest na wagę złota. Opiekunowie zwierząt zauważają, że coś złego dolega pupilowi, gdy wykończony kładzie się na boku i ciężko oddycha. A trzeba sobie uświadomić, że u psów przyjmujących już pozycję leżącą ryzyko śmierci jest ponad 4 razy wyższe niż u psów chodzących. Jeśli w porę uda nam się dotrzeć do kliniki, weterynarz przeprowadza wywiad i bada pacjenta. Objawy kliniczne, takie jak powiększone powłoki brzuszne i wypuk bębenkowy na skutek opukiwania dają zazwyczaj jednoznaczną diagnozę. Idealnie byłoby wykonać zdjęcie rentgenowskie, które dałoby odpowiedź, czy mamy do czynienia ze skrętem żołądka czy z rozszerzeniem. Niestety, rzadko jest czas na takie badanie, gdy w grę wchodzi ratowanie życia psa. Pierwsza pomoc przy skręcie żołądka Przy niepokojących objawach wskazujących na skręt żołądka u psa nie jesteśmy w stanie samodzielnie pomóc psu. Skręt żołądka bowiem wymaga interwencji chirurgicznej. Pierwsza pomoc ze strony opiekuna zwierzaka polega zatem na jak najszybszym zabraniu psa do weterynarza. Dobrze też zadzwonić do lecznicy i uprzedzić lekarza, że pojawimy się z pacjentem w ciężkim stanie. Pozwoli to weterynarzowi przygotować się do zabiegu i dzięki temu nie będzie tracić cennych minut. Tylko szybka interwencja weterynarza może uratować życie psa cierpiącego na skręt lub rozszerzenie żołądka. Skręt żołądka u psa – leczenie Jeśli pies sygnalizuje skręt lub rozszerzenie żołądka, ale jego stan jest stabilny, weterynarz może wykonać badanie radiologiczne. Zdjęcie rentgenowskie da odpowiedź, czy doszło do skrętu czy rozszerzenia. Takie badanie jednak jest możliwe dopiero po ustabilizowaniu pacjenta. A niestety, ale często opiekunowie przybywają do lecznicy, gdy stan psa jest już bardzo ciężki. Leczenie skrętu żołądka u psa rozpoczyna się od zwalczenia objawów wstrząsu oraz dekompresji żołądka (gastrocentezy). Jeśli to konieczne, to wykonuje się płukanie żołądka i zakłada sondę żołądkową. Następnie można już przystąpić do operacji, która jest jedynym skutecznym sposobem na leczenie skrętu żołądka. Celem zabiegu chirurgicznego jest odkręcenie żołądka, ocena stanu ściany żołądka i stanu śledziony oraz gastropeksja, czyli przyszycie żołądka do ściany jamy brzusznej. Operacja polega na otwarciu jamy brzusznej, repozycji skrętu i ocenie, w jakim stanie znajdują się narządy wewnętrzne. Czasem konieczna jest splenektomia (usunięcie śledziony), gastrotomia (rozcięcie żołądka w celu pozbycia się treści pokarmowej) lub częściowa gastrektomia (częściowe usunięcie żołądka, gdy doszło do martwicy). Niezwykle istotnym elementem zabiegu chirurgicznego jest gastropeksja, która ma zapobiegać kolejnemu skrętowi. Po zabiegu zazwyczaj też zostawia się sondę nosowo-żołądkową, która ma zapewniać drenaż żołądka w czasie pooperacyjnym. Rokowania po skręcie żołądka Po operacji rokowania są dość ostrożne. Nawet przeprowadzona dość szybko interwencja chirurgiczna nie daje pewności, że nie doszło do nieodwracalnych zmian u psa. Niestety, ale nawet po operacji istnieje zagrożenie życia. Decydująca zazwyczaj jest pierwsza doba, dlatego bezwzględnie zaleca się stałą obecność przy zwierzęciu. Do zaleceń po operacji należy głodówka przez 24 godziny, a potem podawanie niewielkiej ilości wody. W kolejnych dniach można podawać małe ilości lekkostrawnego pokarmu, oczywiście po konsultacji z weterynarzem prowadzącym. Po operacji zdarza się, że konieczne są kroplówki, a po upływie około dwóch tygodni lekarz zdejmuje szwy. Cały czas zaleca się dużą ostrożność i nie pozwalanie psu na wysiłek. Po kilku tygodniach, gdy stan psa się ustabilizuje, dobrze zrobić szereg badań. Jak zapobiegać skrętowi i rozszerzeniu żołądka? Skręt żołądka u psa lub rozszerzenie należą do bardzo poważnych dolegliwości, które stanowią wysokie zagrożenie dla zdrowia i życia. Dlatego tak istotne jest, by zapobiegać skrętowi. Jeśli chcemy uniknąć skrętu i rozszerzenia żołądka, musimy przestrzegać kilku zasad: karmienie mniejszymi porcjami 2 razy dziennie; zapewniamy psu spokój przy jedzeniu (by nie połykał jedzenia w stresie); unikanie ruchu po jedzeniu (przynajmniej godzinę po posiłku); stawiamy miskę na podłodze, a nie na podwyższeniu; wielkość karmy dobieramy do wielkości psa – unikamy dużych kawałków; nie podajemy psu kości; czasem zaleca się lekkie zwilżenie karmy suchej wodą. U psów predysponowanych genetycznie do skrętu żołądka (rasy duże i olbrzymie) warto rozważyć profilaktyczną gastropeksję. Psy po skręcie żołądka powinny być do końca życia na lekkostrawnej diecie. U takich psów stosuje się również leki prokinetyczne, które pobudzają perystaltykę przewodu pokarmowego oraz leki zapobiegające pienieniu się treści pokarmowej. Przy każym psie – nie tylko po skręcie żołądka – należy bezwględnie unikać produktów, które mogą być niebezpieczne dla zdrowia i życia zwierzęcia. Listę zakazanych produktów znajdziecie w naszym wpisie Co może, a czego nie może jeść pies. Nowotwory występują powszechnie u psów. Dotyczą wszystkich ras i ich krzyżówek. Zaobserwowano, że u niektórych ras występuje większe ryzyko pojawienia się pewnych typów nowotworów. Sugeruje to, że zapadanie na dany rodzaj nowotworu może mieć uwarunkowanie genetyczne. Chociaż etiologia większości nowotworów jest prawdopodobnie wieloczynnikowa, zaobserwowano, że ograniczona różnorodność genetyczna widoczna u psów czystej krwi może mieć związek z częstszym występowaniem nowotworu właśnie w tej grupie. Przy zastosowaniu najnowszych metod, polegających na zidentyfikowaniu genów odpowiedzialnych za choroby, może się okazać, że posiadamy potężne narzędzie do wyjaśnienia złożonych schorzeń występujących zarówno u ludzi, jak i HISTIOCYTARNY (HISTIOCYTIC SARCOMA) Mięsak histiocytarny jest nowotworem rzadko występującym w populacji psów, ale u pewnych ras zauważono podatność do zapadania na tę chorobę. Dotyczy to zwłaszcza berneńskich psów pasterskich, u których jest on jest przyczyną śmierci nawet 25% wszystkich przedstawicieli rasy, a także flat-coated retrieverów (mięsak histiocytarny stanowi ok. 25% wszystkich nowotworów oraz do 50% wszystkich nowotworów złośliwych występujących u tej rasy). W przypadku postaci rozsianej u berneńskich psów pasterskich objawy zazwyczaj są niespecyficzne, łącznie z osowiałością, apatią, niechęcią do jedzenia i utratą wagi. W badaniach stwierdzana jest wieloogniskowa choroba, dotycząca głównie płuc, śledziony, wątroby, szpiku kostnego i węzłów chłonnych. Nieprawidłowości w badaniu krwi to głównie niedokrwistość i małopłytkowość. Choroba bardzo szybko postępuje i jest śmiertelna. Wiele psów jest poddawanych eutanazji przed postawieniem rozpoznania. Czas przeżycia od momentu diagnozy wynosi średnio 49 dni. U flat-coated retrieverów miejscowa postać najczęściej rozwija się w głębokich warstwach mięśni kończyn lub okołostawowo, szczególnie w okolicy łokcia. Wszystkie zmiany są wysoce złośliwe i szybko rozprzestrzeniają się do okolicznych węzłów chłonnych, narządów miąższowych i skóry (ponad 70% przypadków). Obie formy mięsaka histiocytarnego są wysoce złośliwe. W dużej mierze odporne na konwencjonalne metody leczenia. Rokowanie jest niepomyślne. Zaobserwowano również pewną częstotliwość występowania tego typu nowotworu u rottweilerów i golden (OSTEOSARCOMA) Kostniakomięsak kości długich jest najpowszechniejszym nowotworem złośliwym kości u psów, stanowiąc 85-90% pierwotnych nowotworów kości. Prawie wyłącznie atakuje duże i olbrzymie rasy jak rottweiler, dog niemiecki, wilczarz Irlandzki, greyhound i bernardyn. Nowotwór zlokalizowany jest w okolicach przynasad kości długich. Etiologia kostniakomięsaków jest prawdopodobnie wieloczynnikowa. Wiąże się z szybkim wzrostem kości w okresie wczesnego rozwoju i z siłą nacisku na kości z powodu obciążenia (prawdopodobnie w wyniku mikrozłamań). Wzrastająca waga i wzrost wydają się być ważnymi czynnikami w rozwoju tego nowotworu u psów. Wykazano obecność hormonu wzrostu w próbkach kostniakomięsaków psów. Hormony płciowe mogą również przyczynić się do zwiększonego ryzyka rozwoju tego rodzaju nowotworu, czyli większe prawdopodobieństwo wystąpienia osteosarcomy dotyczy niekastrowanych samców i samic. Inne rasy, u których zaobserwowano zwiększone ryzyko rozwoju osteosarcomy to doberman, owczarek niemiecki, golden retriever, seter Irlandzki, leonberger oraz charty, takie jak chart szkocki i borzoj. Kostniakomięsaki powszechnie występują u emerytowanych wyścigowych greyhoundów, możliwe więc, że dodatkowe znaczenie ma również stres lub urazy. NACZYNIAKOMIĘSAK (HEMANGIOSARCOMA) Naczyniakomięsak jest wysoce złośliwym nowotworem wywodzącym się ze ściany naczyń krwionośnych. Szacuje się, że stanowi 7% wszystkich nowotworów złośliwych psów. Najczęstszym pierwotnym miejscem występowania naczyniakomięsaka u psów to narządy trzewne, szczególnie śledziona i wątroba. Może również wywodzić się z prawego uszka serca. Skórna postać hemangiosarcomy jest spotykana u psów jasno umaszczonych o niepigmentowanej skórze, w szczególności na wewnętrznej stronie brzucha. Promienie UV mogą odgrywać pewną rolę w procesie powstawania tej formy choroby. U pewnych ras zauważono predylekcję do występowania trzewnej postaci naczyniakomięsaka. Zwiększoną częstotliwość występowania tego nowotworu zauważono u owczarków niemieckich, a także u bokserów i golden retriverów. Najnowsze badania donoszą, że hemangiosarcoma stanowi poważny problem u golden retrieverów w Północnej Ameryce i szacuje się, że dotyczy 1 na 5 psów zarejestrowanych w Golden Retriever Club of America. Jednocześnie nie zauważono wzmożonego występowania hemangiosarcomy u tej rasy w Wielkiej Brytanii. Co więcej, dane z badań dotyczących psów ubezpieczonych pokazują, że u golden retrieverów występuje mniejsze ryzyko zachorowania niż u pozostałych ras. GUZ Z KOMÓREK TUCZNYCH (MASTOCYTOMA) Guz z komórek tucznych jest powszechnym nowotworem dotyczącym skóry psów. Szacunkowo stanowi 7-21 % wszystkich nowotworów skóry u tego gatunku. W Wielkiej Brytanii mastocytoma jest drugim, co do popularności złośliwym nowotworem występującym u psów (po mięsaku tkanek miękkich) z częstotliwością występowania 129 na 100 000 ubezpieczonych psów na rok. Skórna postać guza z komórek tucznych jest zazwyczaj pojedynczą zmianą, ale jej kliniczny wygląd może być zmienny, a także może rozwijać się więcej niż jeden niezwiązany guz. Zwiększone ryzyko występowania mastocytomy zaobserwowano u bokserów, bullmastiffów, boston terrierów, stafford bull to być związane z wspólnym pochodzeniem. Rasy zostały zestawione w grupie ściśle powiązanych filogenetycznie. Większą zapadalność na tę chorobę stwierdzono również u rhodesian ridgebacków, mopsów, wyżłów weimarskich, beagle’ów i golden retrieverów. W jednym z badań zaobserwowano zjawisko występowania mastocytomy u młodych shar-pei. Nisko zróżnicowana postać guza z komórek tucznych (III stopień złośliwości histologicznej) częściej występuje u zwierząt młodych. WYSOKIE RYZYKO ROZWOJU MCT NISKIE RYZYKO ROZWOJU MCT bokser shollie* rhodesian ridgeback pudel toy wyżeł węgierski chihuahua boston terrier lhasa apso wyżeł weimarski pudel miniaturowy shar-pei husky syberyjski bullmastiff yorkshire terrier mops rottweiler labrador retriever dog niemiecki american staffordshire terrier doberman golden retriever jamnik seter angielski cocker spaniel amerykański pointer angielski mieszaniec *German Shepherd Collie – nowa rasa, krzyżówka Owczarka Niemieckiego i Collie Tabela 1. Rasy, u których najczęściej oraz najrzadziej dochodziło do rozwoju Mastocytomy na podstawie sondażu niedawno przeprowadzonego w Stanach Zjednoczonych (Identification of the most common cutaneous neoplasms In dogs and evaluation of breed and age distributions for selected neoplasms. Villamil, Henry, Bryan et al.)W badaniach przeprowadzonych przez autorów źródłowego artykułu, najwięcej przypadków guzów z komórek tucznych zaobserwowano u labrador retrieverów, golden retrieverów, staffordshire bull terrierów (w porównaniu z całą populacją pacjentów kliniki autorów), a rzadziej dochodziło do rozwoju mastocytomy u owczarków niemieckich, cocker spanieli, cavalier king charles spanieli, west highland white terrierów. Guzy z komórek tucznych wykazują duże zróżnicowanie kliniczne. Co ciekawe, to rasa może mieć na to wpływ. Chociaż u bokserów i bulldogów występuje wyższe ryzyko rozwoju mastocytomy, to te rasy mają tendencję do niskiej stopnia złośliwości, czyli mniej agresywnej postaci, jak również w przypadku mopsów. Labradory retrievery mają tendencje do bardziej agresywnych nowotworów, a u golden retrieveriów występuje ryzyko rozwoju rozsianych (LYMPHOMA/LEUKEMIA) Chłoniak złośliwy jest najczęściej występującym nowotworem układu krwiotwórczego u psów. Szacunkowo dotyczy od 13 do 33 na 100 000 psów rocznie. W kilku przeprowadzonych badaniach zauważono, że ryzyko wystąpienia chłoniaka jest znacznie wyższe w przypadku bokserów, bullmastiffów i buldogów w porównaniu z innymi rasami. Natomiast u bassetów houndów, bernardynów, terierów szkockich, airedale terrier, bouvier des flandres, labradorów retrieverów i rottweilerów ryzyko rozwoju chłoniaka jest podwyższone. W epidemiologii chłoniaków zaważono również powiązania rodzinne. Opracowane dane na temat populacji ubezpieczonych psów w Wielkiej Brytanii wykazały istotną zależność rasy, z bokserem, bulldogiem, mastiffem na czele, ze zwiększoną częstością występowania chłoniaka w niektórych przedziałach wiekowych. U angielskich springer spanieli, golden retrieverów, rottweilerów wskaźnik częstości występowania chłoniaka w pewnych przedziałach wiekowych był wyższy niż WIEK ≤ 3 LAT 4 LATA ≤ WIEK ≤ 6 LAT 7 LAT ≤ WIEK ≤ 9 LAT 10 LAT ≤ WIEK ≤ 14 LATU. / / / / BOKSER 1 / 1,06 2 / 1,05 4 / 0,75 3 / 0,52 5628 BULLDOG 3 / 0,38 0 / 0,24 0 / 0,10 0 / 0,006 1720 BULLMASTIFF 0 / 0,21 3 / 0,17 0 / 0,09 0 / 0,016 1075 ANG. SPRINGER SPANIEL 0 / 0,72 0 / 0,87 1 / 0,89 3 / 0,93 4308 GOLDEN RETRIEVER 5 / 1,02 3 / 2,78 1 / 2,40 6 / 2,86 11348 ROTTWEILER 0 / 0,45 0 / 0,32 2 / 0,44 0 / 0,38 2446 POZOSTAŁE RASY 13 / 17,32 19 / 21,6 19 / 22,31 15 / 22,31 104159 RAZEM 130684 (objaśnienia skrótów: U. - wyniki uzyskane w badaniu; P. - wyniki przewidywane) Tabela 2. Zależność rasy psów ze zwiększoną częstością występowania chłoniaka na podstawie populacji ubezpieczonych psów w Wielkiej Brytanii. Porównanie obserwowanej liczby przypadków chłoniaka w zależności od rasy i przedziału wiekowego w stosunku do wartości wyliczonych na podstawie występowania chłoniaka w danym wieku (D. S. Edwards, W. E. Henley, E. F. Harding, J. M. Dobson, and J. L. N. Wood, Breed incidence of lymphoma in a UK population of insured dogs, Veterinary and Comparative Oncology, vol. 1, no. 4, pp. 200–2206, 2003). Badano również zależność między rasą a immunofenotypem chłoniaka. Zaobserwowano predyspozycję rasową bokserów do występowania chłoniaków T-komórkowych. Natomiast u owczarków niemieckich i rottweilerów zauważono zwiększono zachorowalność na chłoniaka (MELANOMA) Czerniaki występują stosunkowo często u psów. Stanowią 4% nowotworów skóry i są jednym z najczęstszych nowotworów złośliwych jamy ustnej u tego gatunku. Nowotwory wywodzące się z melanocytów mają różny przebieg kliniczny. Melanomy zlokalizowane w jamie ustnej/dotyczące bony śluzowej są zazwyczaj złośliwe. Postać skórna i oczna mają zazwyczaj łagodne zachowanie biologiczne, ale guzy powiek i łożyska paznokcia są zwykle złośliwe. Czerniaki skóry częściej występują u psów z silnie pigmentowaną skórą, zwłaszcza u sznaucerów i terierów szkockich. U psów małych ras, zwłaszcza ucocker spanieli i pudli oraz psów z ciemno-pigmentowaną błoną śluzową jamy ustnej zaobserwowano zwiększone ryzyko rozwoju czerniaka jamy ustnej. Inne badania dotyczące epidemiologii czerniaka jamy ustnej wykazały zwiększone ryzyko jego wystąpienia u chow chow, golden retrieverów, krzyżówek pekińczyków/pudli, natomiast u bokserów i owczarków niemieckich melanoma jamy ustnej była obserwowana rzadziej. Nie jest jasne, czy te predyspozycje rasowe odzwierciedlają genetyczne ryzyko czy jedynie mają związek ciemną pigmentacją, czy może ma tu znaczenie połączenie obu tych parametrów. W jednym z badań wykazano, że u dobermanów i sznaucerów miniaturowych ponad 75% czerniaków jamy ustnej ma łagodny przebieg kliniczny, natomiast u pudli miniaturowych zaobserwowano, że więcej niż 85% wykazuje wysoką złośliwość, choć lokalizacja nowotworu może być czynnikiem zakłócającym rezultaty tych badań. W epidemiologii melanomy u ludzi ekspozycja na światło słoneczne jest uznawana za czynnik środowiskowy biorący udział w patogenezie złośliwego czerniaka skóry. Jednakże u 6 do 14% chorych w wywiadzie opisywano członka rodziny chorego na czerniaka. Podejrzewa się, że w takich przypadkach odpowiadają złożone interakcje środowiskowe i GRUCZOŁÓW MLEKOWYCH Guzy gruczołów mlekowych są najczęściej występującymi nowotworami dotyczącymi całej populacji suk, stanowiące 50-70% wszystkich nowotworów. Standaryzowany współczynnik zachorowalności wynosił 205/100000 psów/rok opracowany na podstawie populacji ubezpieczonych psów w Wielkiej Brytanii. Średni wiek zachorowania wynosi około 8 lat. Dowiedziono, że stymulacja hormonalna jajników zwiększa ryzyko rozwoju nowotworu gruczołów mlekowych u psów, ale także u innych gatunków (w tym ludzi). Usunięcie jajników i macicy przed 2 rokiem życia znacznie zmniejsza ryzyko rozwoju guzów gruczołu mlekowego w późniejszym życiu. Częstotliwość występowania guzów gruczołu mlekowego nie jest zależna od rasy. Dowiedziono, że w rozwoju nowotworów piersi u ludzi ma znacznie podłoże genetyczne. Jednakże, obecnie uważa się, że ryzyko rozwoju nowotworu piersi jest uważane za wieloczynnikowe. Do tej pory, mimo coraz bardziej potężnych metod techniki molekularnej, dostępnych do sekwencji nowotworów piersi, badacze nie są w stanie wyjaśnić konkretnych czynników NOWOTWORY POCHODZENIA NABŁONKOWEGO, RAKI W przeciwieństwie do znacznej częstotliwości rozwoju raka płuc i raka jelita grubego w populacji ludzkiej, zwłaszcza w świecie zachodnim, występowanie raka płuc i jelita grubego jest stosunkowo rzadkie w populacji psów. Liczba rejestrowanych nowotworów i klinicznych analiz przypadków uwidoczniły predyspozycje rasowe do rożnych nowotworów, jednakże są to jedynie obserwacje kliniczne, bez poparcia badaniami genetycznymi. RODZAJ NOWOTWORU PREDYSPOZYCJE RASOWE rak gruczołów okołoodbytowych angielski cocker spanielangielski springer spanielcavalier king charles spaniel rak płaskonabłonkowy palców sznaucer olbrzympudel duży rak nabłonka przejściowego pęcherza moczowego rak dolnych dróg moczowych terier szkockiwest highland white terrierowczarek szetlandzki airedale terrierbeagle rak prostaty dobermanowczarek szetlandzkiterier szkockibeagle german short hairedpointerairedale terrierelkhund szary rak żołądka owczarek szkocki długowłosyowczarek belgijski rak tarczycy golden retrieverbeaglehusky syberyjski rak jamy nosowej owczarek szkockiowczarek szetlandzki nowotwory aorty/ciałka aortalnego(paraganglioma, przyzwojak) buldog angielskibokserboston terrier nowotwory mózgu boksergolden retrieverboston terrier nowotwory jąderguz z komórek Sertoliegonasieniak (seminoma) owczarek szetlandzkiowczarek szkockielkhund szary Tabela 3. Dodatkowe predylekcje rasowe do występowania różnorodnych typów nowotworów (zgodnie z sugestiami z J. M. Dobson, Breed-Predispositions to Cancer In Pedigree Dogs, Hindawi Publishing Corporation, ISRN Veterinary Science, Volume 2013, Article ID 941275). NOWOTWORY MÓZGU Wśród wszystkich wewnątrzczaszkowych nowotworów złośliwych, najczęściej rozwijającym się guzem centralnego układu nerwowego jest oponiak oraz nowotwory gleju (gwiaździak i skąpodrzewiak). Brodawczak splotu naczyniówkowego, rdzeniak, neuroblastoma i wyściółczak występują rzadziej. Zaobserwowano u golden retrieverów i bokserów zwiększone ryzyko wystąpienia pierwotnych guzów wewnątrzczaszkowych w stosunku do populacji innych pacjentów z klinik autorów artykułów źródłowych. Możliwe, ze rasy brachycefaliczne mogą być bardziej podatne na rozwój glejaka. W jednym z badań zauważono, że u bokserów i boston terierów dochodzi częściej do rozwoju gwiaździaka, skąpodrzewiaka lub niezróżnicowanego glejaka niż innego rodzaju nowotworu pierwotnego śródczaszkowego. Boksery stanowią niemalże 50% psów z guzami mózgu, zakwalifikowanym do radioterapii w Cancer Therapy Unit w J. M. Dobson, Breed-Predispositions to Cancer In Pedigree Dogs, Hindawi Publishing Corporation, ISRN Veterinary Science, Volume 2013, Article ID 941275. D. S. Edwards, W. E. Henley, E. F. Harding, J. M. Dobson, and J. L. N. Wood, Breed incidence of lymphoma in a UK population of insured dogs, Veterinary and Comparative Oncology, vol. 1, no. 4, pp. 200–2206, 2003. Artykuły wykorzystane w powyższych opracowaniach (dostępne w piśmiennictwie powyższych artykułów). Na jakie nowotwory najczęściej chorują psy? Przede wszystkim skóry i tkanki podskórnej – takich przypadków jest więcej niż u ludzi. Często zdarzają się chłoniaki czy nowotwory kości, te ostatnie głównie u psów ras dużych i olbrzymich. Pojawiają się też specyficzne nowotwory, np. guz komórek tucznych, na które cierpią głównie boksery czy buldożki francuskie. Niektóre rasy są bardziej predysponowane do pewnych grup nowotworów – np. na chłoniaki częściej chorują rottweilery, na raka kości – również rottweilery, dobermany i dogi niemieckie; na nowotwory śledziony (naczyniak krwionośny mięsakowy) owczarki niemieckie. Czy to znaczy, że mieszańce nie chorują na raka? Teoretycznie trudno im przypisać konkretną grupę nowotworów. Ale też na nie chorują. Czerniak przytrafia się psom równie często jak ludziom czy też chroni przed nim sierść? Znacznie większym problemem niż czerniak skóry jest dla psów czerniak jamy ustnej – na ogół o agresywnym przebiegu klinicznym. Na co ma zwracać uwagę właściciel, by wcześnie rozpoznać nowotwór u psa? Dobrym zwyczajem jest badanie psa co pewien czas, na przykład raz na pół roku. Okazją do tego może być też coroczne szczepienie przeciwko wściekliźnie. Przed każdym szczepieniem zwierzę powinno zostać zbadane. Jeśli coś budzi zastrzeżenia, lekarz weterynarii może zlecić dodatkowe badania. Na przykład pierwszymi objawami nowotworów kości są deformacje i kulawizny. Powinny też niepokoić duszność, kaszel i niedokrwistość. Nie każdy guz to nowotwór, zawsze jednak warto zasięgnąć rady specjalisty. Jakie są w Polsce możliwości leczenia nowotworów u psów? Spośród klasycznych metod leczenia – chirurgii, chemioterapii i radioterapii – dostępne są dwie pierwsze. Nie odbiegają na ogół poziomem od tego, co się robi w tym zakresie w innych krajach. Dużo gorzej jest u nas z radioterapią. Nie mamy sprzętu do napromieniania. Kupienie go przekracza możliwości finansowe nawet dużej kliniki. Czy psom podaje się środki uśmierzające ból, np. morfinę? Owszem, podaje się leki z tej grupy. Jeśli mogą poprawić komfort życia psa, powinny być stosowane. Jeśli jednak nie są w stanie na to wpłynąć, należy zadać sobie pytanie o celowość leczenia. Zatem może lepiej zawczasu skrócić choremu psu życie? Tylko wówczas, gdy cierpi i nie ma możliwości leczenia. Jeżeli leczenie wpłynie na poprawę jakości życia, należy je prowadzić. Nieważne, czy zwierzę ma jeden guz, czy trzydzieści – istotne jest, jak się czuje. Czy biega, szczeka, cieszy się, gdy dostaje jedzenie, czy raduje je widok właściciela i perspektywa wyjścia na spacer… Według mnie wartość życia w wypadku psa zależy od tego, czy czerpie z niego przyjemność. Pies się nie zastanawia, czy jego dzieci skończą szkołę i z czego będzie żyła żona. Dla niego ważna jest chwila obecna. Jeśli życie nie dostarcza mu dobrych doznań, to przedłużanie go nie ma sensu. Leczenie nie może przysparzać więcej cierpień niż sama choroba. Chcę jednak podkreślić, że wiele psów udaje się wyleczyć z choroby nowotworowej. Jakie są koszty leczenia? To zależy od typu nowotworu. Przykładowo leki do chemioterapii dla psa ważącego ok. 30 kg, chorego na chłoniaka kosztują ok. 600-700 zł w wypadku półrocznej terapii. Psy znoszą chemioterapię równie dobrze jak koty? Nie można generalizować. Czasem trochę gorzej. Obserwuję objawy uboczne z przewodu pokarmowego u 10-20 proc. pacjentów. Jaki wpływ na zachorowania ma dieta? Wygląda to zapewne podobnie jak u ludzi. Zarówno my, jak i nasze psy jesteśmy narażeni na karcynogeny (czynniki rakotwórcze). Czy u psów skłonność do nowotworów jest dziedziczna, podobnie jak u ludzi? Wykazano skłonność do niektórych nowotworów w liniach hodowlanych, na pewno dotyczy to chłoniaków, np. u rottweilerów, bulmastifów. Zapewne dotyczy to również innych nowotworów, ale wykazanie tego wymaga skomplikowanych badań. Psom chorym na białaczkę przeszczepia się szpik? Nie wykonuje się takich zabiegów, chociaż kiedy opracowywano metodę przeszczepu szpiku u ludzi, modelem badawczym były właśnie psy. Przeprowadzono więc takie zabiegi, ale wyłącznie w celach badawczych. Dlaczego na nowotwory częściej chorują starsze psy? W organizmie – psim czy ludzkim – cały czas powstają komórki nowotworowe. Choroba nowotworowa to ostateczny wynik defektu w materiale genetycznym, kwasie nukleinowym. Układ odpornościowy organizmu eliminuje uszkodzone komórki. Jego sprawność w miarę upływu lat jest jednak coraz mniejsza i coraz więcej komórek wymyka się spod kontroli. Dlatego starsze zwierzęta częściej chorują. Sterylizacja zmniejsza ryzyko zachorowania na nowotwór? W Stanach Zjednoczonych przeprowadzono zakrojone na szeroką skalę badania, które wykazały, że wczesna sterylizacja zmniejsza ryzyko występowania guzów gruczołu mlekowego. Przeprowadzona przed pierwszą cieczką niweluje ryzyko prawie do zera. Gdy dokona się jej po drugiej cieczce, nie ma już tego efektu. Pamiętajmy, że guzy gruczołu mlekowego u suk to w blisko 50 proc. nowotwory złośliwe. Co zrobić, jeśli zauważymy guz u suki? Postępowanie w przypadku nowotworów łagodnych i złośliwych jest takie samo – trzeba je usuwać szeroko i jak najszybciej. Im mniejszy guz, tym mniejsze ryzyko przerzutów. Wielkość guza jest najważniejszym czynnikiem decydującym o rokowaniu w leczeniu nowotworu gruczołu mlekowego. Ile procent pacjentów udaje się Panu wyleczyć? Jestem dość specyficznym lekarzem – zajmuję się chemioterapią, wielu moich pacjentów znajduje się w zaawansowanym stadium choroby, kiedy mamy już do czynienia z przerzutami. Stosując samą chemioterapię, można wyleczyć niewielki procent chorych. W onkologii człowieka lepsze wyniki leczenia osiąga się dzięki wcześniejszemu rozpoznaniu. Tak samo powinno to wyglądać w przypadku psów. Co jest najważniejsze w opiece nad psem chorym na nowotwór? Właśnie opieka. Pies je, nie cierpi, swobodnie oddycha – to najważniejsze. Dopiero później zastanawiamy się, czy jesteśmy w stanie go wyleczyć. Jeżeli tak, podejmujemy leczenie, często agresywne. Mam pacjentkę labradorkę z nowotworem kości szczęki. Wykonaliśmy zabieg polegający na usunięciu dużej części trzewioczaszki. Suka wygląda źle – ale je, biega, cieszy się… Trzeba spróbować postawić się w sytuacji takiego zwierzaka. To w miarę obiektywny sposób, by podjąć właściwą decyzję. Podziel się tym artykułem: to portalu tworzony przez specjalistów, ekspertów ale przede wszystkim przez miłośników zwierząt. Toczeń jest chorobą autoimmunologiczną, co oznacza, że ​​układ odpornościowy organizmu postrzega własne komórki jako niebezpieczne i atakuje je przeciwciałami, w ten sposób je niszcząc. Choroby autoimmunologiczne zwane są również autoagresją. Istnieją dwie formy tocznia, które mogą dotknąć naszych psich przyjaciół: Toczeń rumieniowaty układowy (SLE) i toczeń rumieniowaty krążkowy (DLE). Chociaż SLE jest znacznie poważniejszą postacią choroby (bardziej niszczycielska, z gorszymi objawami, które mogą mieć konsekwencje zagrażające życiu), ważne jest, aby być świadomym obu i na co zwracać uwagę, jeśli chodzi o objawy. DLE nie jest tak niebezpieczny, ale należy go opanować, aby uniknąć poważnych komplikacji. Toczeń rumieniowaty jest rzadką chorobą autoimmunologiczną, która występuje zarówno u ludzi, jak i u z toczniem mają we krwi przeciwciała skierowane przeciwko ich własnym komórkom. Toczeń powoduje rozległe uszkodzenia skóry, serca, płuc, nerek, stawów, układu nerwowego i krwi. Zwykle dotyczy to wielu narządów w przypadku tocznia układowego, a w przypadku tocznia krążkowego ogranicza się to zazwyczaj do konkretnego obszaru. Toczeń powoduje tak szeroką gamę objawów, że można go pomylić z wieloma różnymi tocznia mogą być ostre (nagłe i krótkotrwałe) lub przewlekłe (długotrwałe i nawracające) i często pojawiają się z u psów może być trudny do zdiagnozowania i leczenia, jednak zrozumienie objawów, procesu diagnostycznego i dostępnych opcji leczenia może pomóc w radzeniu sobie ze stanem psa. Oznaki tocznia u psów:Objawy tocznia u psów będą się różnić w zależności od dotkniętych narządów lub układów tkankowych. Objawy mogą być ostre, przewlekłe lub mogą wystąpić obie grupy objawów i mogą one mieć różne nasilenie w zależności od objawy tocznia u psów często obejmują oznaki ogólnie złego samopoczucia, takie jak brak energii, utrata apetytu, utrata masy ciała i kulawizna. U około jednej trzeciej dotkniętych chorobą psów wystąpią objawy dermatologiczne, takie jak wypadanie włosów, owrzodzenie, szorstka skóra, pękające pęcherze, pojawiające się strupy, a zaraz po nich blizny; w przybliżeniu połowa wszystkich psów z toczniem doświadcza zapalenia z poważniejszych objawów tocznia obejmują problemy z nerkami i anemię, z których oba mogą być zajęcia nerek obejmują zwiększone pragnienie i oddawanie moczu, nudności i wymioty, utratę apetytu i zanik 30% psów z toczniem pada ofiarą anemii zwanej niedokrwistością hemolityczną zależną od układu odpornościowego (IMHA). Jeśli u Twojego psa zdiagnozowano już toczeń, musisz być czujny i dobrze go niedokrwistości to: osłabienie, blade dziąsła, szybkie męczenie się w trakcie wysiłku, przyspieszony oddech i niekiedy samoistnie pojawiające się siniaki, choć te są trudne do zaobserwowania na obficie owłosionej skórze. Problemem może być również małopłytkowość (niska liczba płytek krwi).Dodatkowe objawy tocznia u psów obejmują niską liczbę białych krwinek, owrzodzenia jamy ustnej, dezorientację, obrzęk węzłów chłonnych, białkomocz i zajęcie innych narządów, takich jak śledziona lub tarczyca, które mogą powodować objawy specyficzne dla powoduje powstanie tocznia?U psów toczeń rozwija się, gdy ich ciała tworzą przeciwciała skierowane przeciwko ich własnym komórkom. Niestety dokładna przyczyna choroby nie została jeszcze poznana, jak przy większości chorób z rodziny i DLE może być dziedziczny, ale istnieje też możliwość, że jest to następstwo po infekcjach lub związane z niektórymi rasy są statystycznie bardziej podatne na rozwój tocznia niż inne: owczarki niemieckie, beagle, pudle, collie i owczarki szetlandzkie są szczególnie podatne na tę chorobę. Ponadto wydaje się, że częściej chorują psy młode i w średnim toczeń może wpływać na każdą rasę psów w każdym wieku. Diagnozowanie tocznia u psówDiagnozowanie tocznia u psów jest skomplikowanym i często frustrującym procesem. Nie ma jednego testu, który może ostatecznie zdiagnozować chorobę. Zamiast tego weterynarze muszą wykluczyć inne potencjalne przyczyny objawów u psa, jednocześnie szukając markerów chorób autoimmunologicznych. Często psy mają wtórne schorzenia, takie jak choroba skóry, kulawizna, anemia lub uszkodzenie nerek, z których wszystkie mogą mieć wiele różnych przyczyn. Wiek, rasa i historia zdrowia psa mogą również początkowo spowodować, że weterynarz podejrzewa inne większości przypadków tocznia wymagana jest pełna to rutynowe badania krwi i moczu, które mogą wykazać nieprawidłowości, takie jak mała liczba płytek krwi, niedokrwistość, zaburzenia czynności nerek i podwyższony poziom białka we krwi i moczu. Często zaleca się wykonanie RTG jamy brzusznej i stawów, a badanie USG nerek może umożliwić lekarzom weterynarii jeszcze dokładniejszą ocenę ich stanu. W zależności od wyników wstępnych testów mogą być wymagane dodatkowe badania moczu, a także testy diagnostyczne w kierunku chorób o podobnych objawach. Dopiero w momencie wykluczenia wszystkich innych chorób można postawić diagnozę, iż jest to wygląda leczenie tocznia? Po pierwsze, Twój weterynarz zajmie się wszelkimi poważnymi lub zagrażającymi życiu objawami, takimi jak uszkodzenie nerek czy anemia. Może to obejmować hospitalizację i opiekę podtrzymującą w przypadku niewydolności nerek lub transfuzję krwi w przypadku ustąpieniu tych objawów lekarz weterynarii najprawdopodobniej zaleci kurację mającą na celu zmniejszenie autoimmunologicznej i zapalnej aktywności powodującej objawy u psa. Może przepisać leki przeciwzapalne i immunosupresyjne, takie jak kortykosteroidy (np. Prednizon), a czasami dodatkowe leki immunosupresyjne, takie jak cyklosporyna, azatiopryna i cyklofosfamid. W celu złagodzenia innych objawów mogą być wymagane dodatkowe leki lub zmiany stylu życia, diety i rehabilitacja w przypadku zapalenia większości przypadków Twój weterynarz zacznie leczenie psa od wysokiej dawki kortykosteroidów. Po opanowaniu choroby dawkę można zmniejszyć pod kontrolą lekarza weterynarii, ale może być konieczne podawanie zwierzęciu leków do końca życia w zależności od jego stanu, który trzeba bacznie obserwować. Sterydy nie są obojętne dla organizmu zwierzęcia, dlatego może zaistnieć również konieczność podawanie psu leków osłonowych na żołądek oraz wspomagających wątrobę i pracę nerek. Dodatkowo nawet jeśli z naszych obserwacji wynika, że choroba jest już opanowana, absolutnie nie wolno samodzielnie zaprzestać podawania leków, można to zrobić jedynie po konsultacji z weterynarzem i jeśli zależy nam na zdrowiu pupila, trzeba stosować się do zaleceń też przyjrzeć się diecie pupila - psom cierpiącym na toczeń nie zaleca się spożywania pokarmów zawierających ziarna zbóż, dodatkowo warto podawać zwierzęciu preparaty bogate w witaminę E oraz kwasy tłuszczowe Omega 3 i 6. Czy jest lekarstwo na toczeń?Nie ma lekarstwa na toczeń, jest to choroba nieuleczalna, natomiast dzięki lekom można ją wyciszyć do tego stopnia, że pies będzie całkiem normalnie toczeń jest zaraźliwy dla ludzi lub innych zwierząt?Toczeń nie jest zaraźliwy dla ludzi ani innych zwierząt jest szczepionka na toczeń?Nie ma szczepionki na jest koszt leczenia tocznia?Toczeń może być kosztowny w diagnozowaniu i leczeniu. Testy diagnostyczne, leki, inne metody leczenia, suplementy i kontrolne wizyty u weterynarza się sumują. Ponieważ jest to choroba trwająca całe życie, z możliwością komplikacji w przyszłości, koszty leczenia mogą okazać się wysokie. Natomiast każdy odpowiedzialny opiekun psa zadaje sobie sprawę, że zwierzę to żywy organizm, który czuje ból, strach, radość tak samo jak i ludzie, że może zachorować (nie koniecznie na toczeń) i musi być przygotowany finansowo na pokrycie ewentualnych kosztów są rokowania dla psa dotkniętego toczniem?Rokowanie dla psa zależy od kilku czynników, między innymi od nasilenia objawów oraz od tego, jak dobrze pies reaguje na leki. We wszystkich przypadkach toczeń wymaga leczenia przez całe życie. Pociąga to za sobą regularne wizyty weterynaryjne, leki i dokładną obserwację ewentualnych objawów zaostrzeń tocznia i niebezpiecznych powikłań, takich jak uszkodzenie nerek i niedokrwistość. Wiele psów prowadzi stosunkowo normalne życie, gdy choroba jest pod kontrolą. Jednak uszkodzenie narządów i tkanek może mieć potencjalnie śmiertelne takie jak prednizon, mogą uszkadzać wątrobę, oprócz innych skutków ubocznych. Niektóre leki immunosupresyjne mogą również mieć niekorzystny wpływ na czynność wątroby, czynność nerek i komórki krwi. Regularne testy laboratoryjne pomogą monitorować stan narządów wewnętrznych słoneczne może pogorszyć toczeń i powodować zaostrzenia objawów, dlatego nie zaleca się zbyt długiego przebywania na słońcu psiaków dotkniętych tą chorobą, na spacery warto chodzić wczesnym rankiem i późnym wieczorem, a w ciągu dnia ograniczać się do krótkich wyjść na toaletę. Toczeń jest chorobą autoimmunologiczną - i podobnie jak większości chorób autoimmunologicznych, nie można temu zapobiec. Jednak regularne wizyty weterynaryjne i zdrowy tryb życia mogą ułatwić radzenie sobie z tą nieprzyjemną przypadłością. Ten artykuł służy wyłącznie do ogólnych celów informacyjnych. Jego celem nie jest udzielanie porad medycznych i nie zastępuje ich. Czytelnik powinien zawsze skonsultować się z lekarzem w sprawie stanu zdrowia psa i planu leczenia. nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w związku z wykorzystaniem jakichkolwiek informacji zawartych w niniejszym tekście.

rak śledziony u psa