Pingwin Humboldta mieszka na wybrzeżu Peru i Chile. W innych miejscach zwierzęta żyją, ale nie w Arktyce. Dlatego pytanie o to, gdzie pingwiny żyją - w Arktyce lub Antarktyce, można nazwać retorycznym. Przecież Arktyka leży na bardzo północnej Ziemi, gdzie temperatura powietrza latem nie wzrasta powyżej + 10 ° C. Populacja niedźwiedzia polarnego kurczy się. Na świecie żyje już tylko od 22 do 31 tysięcy niedźwiedzi polarnych – wynika z najnowszych badań. Do niedawna ich liczba spadała z powodu intensywnych polowań, niestety obecnie głównym zagrożeniem ich wyginięcia są zmiany klimatu. Niedźwiedzie polarne. fot. pixabay.com. Okolice Churchill nad Zatoką Hudsona okresowo goszczą tak wiele niedźwiedzi polarnych, że to kanadyjskie miasto nazywa się ich światową stolicą. Ale 'stolica' się 'wyludnia Wśród wszystkich gatunków niedźwiedzi jedynie niedźwiedź polarny jest mięsożercą. Cóż, raczej nie może on sobie wzbogacać diety pokarmem roślinnym. Zapoznawszy się ze zwyczajami niedźwiedzi polarnych zabrałyśmy się za budowę makiety przedstawiającej biom Arktyki. 21 dziwnych faktów o niedźwiedziach polarnych, dzięki którym zakochasz się w największym drapieżniku na Ziemi 2022 Od nosów o wiele potężniejszych, niż sobie wyobrażałeś, po futro, które w rzeczywistości nie jest białe, te zdumiewające fakty dotyczące niedźwiedzi polarnych są naprawdę fascynujące. Arktyka i Antarktyda quiz - True or false. Language. Prawda: Pingwiny mieszkają na Antarktydzie., Antarktyda leży na biegunie południowym., Kryle są zjadane przez orki, delfiny i płetwale błękitne., Pingwiny nie potrafią latać., Są 2 bieguny na Ziemi., Arktyka nie jest kontynentem., Płetwal błękitny to największe zwierzę na . Niedźwiedzie to niesamowite zwierzęta. Istnieje osiem głównych rodzin tych drapieżników. Jedne z nich są niewyobrażalnie wielkie, inne nie są większe od dużego psa, a jeszcze inne kiedyś były uważane za potomstwo szopów. Z roku na rok dowiadujemy się o nich coraz więcej, a nowoczesna technologia pozwala nam lepiej zrozumieć to, jak żyją, skąd pochodzą i co czują. Sprawdźmy więc! 1. Niedźwiedzie widzą też w kolorze, co jest bardzo rzadkim zjawiskiem w świecie zwierząt. Wiemy do czego im to służy! Większość ssaków nie rozpoznaje barw, ponieważ ich oczy wyposażone są jedynie w receptory, które są w stanie odebrać informację na temat jasności danego punktu, ale nie posiadają dodatkowych receptorów, które pozwoliłyby rozpoznawać barwy. Na ludzkiej siatkówce znajdują się obydwa typy tych odbiorników – są to czopki (odpowiedzialne za widzenie jasno-ciemno) i pręciki (odpowiedzialne za widzenie barw). Oczy niedźwiedzi zbudowane są właśnie w taki sposób, co jest naprawdę rzadkim przypadkiem u ssaków – większość z nich na swoich siatkówkach posiada tylko czopki. Badania wykazują też, że niedźwiedzie są krótkowidzami. Dlaczego tak by miało być? Odpowiedź jest prosta – dieta niedźwiedzi składa się w dużej części z owoców, więc dla miśków najważniejsze jest to, żeby widzieć rzeczy, które są blisko, a widzenie barw znacząco ułatwia im dostrzeganie owoców wśród liści, a także rozpoznawanie, które z owoców są jadalne. 2. Niedźwiedzie polarne są największymi drapieżnikami lądowymi na Ziemi! Ciężko wyobrazić sobie jak wielkie są tak naprawdę niedźwiedzie polarne, tym bardziej że najlepiej nam znane niedźwiedzie brunatne są od tych polarnych mniejsze, a te, które najczęściej widujemy w ogrodach zoologicznych, nie są przeważnie największymi osobnikami i stojąc, sięgają dwóch, dwóch i pół metra. To oczywiście fotomontaż – niedźwiedzie polarne występują na biegunie północnym, pingwiny na południowym. Niedźwiedź polarny stojąc na tylnych łapach, może osiągać aż 3,35 m wzrostu. Przypomnijmy sobie, jak wysoko wisi kosz do koszykówki – biały niedźwiedź miałby go na wysokości szyi. Nawet gdybyśmy mieli w domu mniejszego osobnika, takiego 3-metrowego, to wciąż w niewielu mieszkaniach mógłby stanąć prosto. Jak widać, trzymanie niedźwiedzia polarnego w mieszkaniu nie jest najlepszym pomysłem, a kolejną przeszkodą będzie to, że nie wjedziemy z nim do domu windą. Nawet jeśli wejdzie do środka, to pamiętajmy, że waży do 700 kg – to tyle, co 9 postawnych mężczyzn, więc mało która winda go udźwignie. Największy znany nauce osobnik ważył 1002 kg. Ponad tonę! Wyobraźmy sobie więc tonę mięśni, kłów, pazurów i białego futerka – zdecydowanie nie jest to zwierzątko, obok którego chcielibyśmy się kiedykolwiek znaleźć, tym bardziej że żywi się mięsem. Niemal równie ogromnym, jednak bardzo rzadko występującym, jest niedźwiedź kodiacki. Zamieszkuje on archipelag Kodiak u wybrzeży Alaski i jego rozmiary są porównywalne do tych, którymi może pochwalić się niedźwiedź polarny. 3. Są dwa rodzaje pand, z czego jedna jest pandką, a jedna niedźwiedziem Doskonale nam znana czarno-biała panda wielka jest najprawdziwszym niedźwiedziem. To wyjątkowo pocieszne zwierzę, uwielbiane przez większość ludzi na świecie, to drapieżny, wszystkożerny ssak, którego nazwa właściwa to niedźwiedź bambusowy. Istnieje też zwierzę, zwane pandką rudą, lub pandką małą. Dawniej sądzono, że zwierzęta te są ze sobą blisko spokrewnione, a hipotezę taką wysnuto głównie na podstawie zbliżonej budowy czaszki i obydwie pandy zaliczono do rodziny, uwaga: szopowatych. W ostatnich latach z pomocą nauce przyszły zdobycze nowoczesnej technologii. Dzięki badaniom genetycznym udało się zaklasyfikować pandę wielką do rodziny niedźwiedziowatych, a pandka ruda przestała być szopem. Nie mogła jednak być też niedźwiedziem, ze względu na zbyt duże różnice genetyczne, więc specjalnie dla niej stworzono nową rodzinę – pandkowate. Pandka ruda jest jedynym przedstawicielem tej rodziny zwierząt. 4. Niedźwiedzie mają doskonały węch – lepszy od ludzi, psów i ogólnie od większości ssaków Niezwykłą kwestią w temacie niedźwiedziego węchu jest to, że nawet nie potrafimy sobie wyobrazić, co tak naprawdę czuje niedźwiedź, ponieważ jego zmysł węchu jest zupełnie inny od ludzkiego. Musimy w tym miejscu wiedzieć, że zarówno ludzie, jak i niedźwiedzie są wyposażeni w znajdujący się w czaszce narząd Jacobsona, który jest niezwykle czuły na zapachy same w sobie, ale potrafi też rozpoznawać hormony i różnego rodzaju substancje chemiczne. Brzmi nieco dziwnie i obco, a to ze względu na to, że u ludzi narząd Jacobsona działa tylko w pierwszych miesiącach życia, a później najprawdopodobniej zupełnie się wyłącza. Niedźwiedzie używają go cały czas i z jego pomocą są w stanie rozpoznać np. hormony rozsyłane przez inne niedźwiedzie. To niesamowite, ponieważ dzięki temu niedźwiedzie potrafią „rozmawiać” ze sobą na poziomie chemicznym. Właśnie dlatego nawet nie potrafimy sobie wyobrazić, w jaki sposób niedźwiedzie odczuwają zapachy. To jak zupełnie inny, obcy nam zmysł. 5. Przodkiem wszystkich aktualnie żyjących niedźwiedzi polarnych jest jedna niedźwiedzica brunatna z Irlandii Praprzodkini współczesnych niedźwiedzi żyła na terenie obecnej Irlandii i była niedźwiedziem brunatnym. Ciężko wyznaczyć dokładny rok, w którym chodziła po Ziemi. Widełki dziejowe, w których istniała, określa się w zakresie od 20 000 do 50 000 lat temu. Tę jedną niedźwiedzią pramatkę udało się ustalić na podstawie badań DNA mitochondrialnego, które przekazywane jest tylko w linii żeńskiej. W trakcie badań okazało się, że wszystkie dzisiejsze niedźwiedzice polarne posiadają część mtDNA pochodzącą od jednej tylko niedźwiedzicy i to brunatnej właśnie. Czy potomkowie tej samicy ewoluowali tak szybko, by przez te kilkadziesiąt tysięcy lat stać się niedźwiedziami polarnymi? Nie. Absolutnie nie o ewolucję tu chodzi. W tamtym czasie i miejscu istniały dwa odrębne gatunki niedźwiedzi, których obszary występowania nałożyły się na siebie w okresie zlodowacenia. Właśnie wtedy doszło do pokrycia samicy niedźwiedzia brunatnego przez niedźwiedzia polarnego, co zaowocowało potomstwem. Dzięki temu jednemu zbliżeniu powstała mieszanka genów, która sprawiała, że wydane na świat potomstwo było silniejsze i bardziej odporne od pozostałych niedźwiedzi polarnych. Tak bardzo dobre mutacje genów zdarzają się niebywale rzadko, więc w chwili, w której polarny przyszły tata upatrzył sobie nieco „egzotyczną” partnerkę, istniało niemal zerowe prawdopodobieństwo, że zostaną praprzodkami wszystkich niedźwiedzi polarnych chodzących po świecie parędziesiąt tysięcy lat później. Mimo wszystko tak się właśnie stało. Wiemy, że ze względu na pokrewieństwo niedźwiedzie polarne i brunatne mogą dziś bez wielkich problemów płodzić hybrydy i zdarza się to raz na jakiś czas. Od lat do naukowców dochodzą słuchy i dowody istnienia takich zwierząt. Dość częsta mieszanka niedźwiedzia polarnego i grizli doczekała się nawet swojej specyficznej nazwy i mówi się na nią „pizzly”. W poprzednim odcinku dowiedzieliśmy się, że żyrafy są halucynogenne! Pingwiny to ptaki najliczniej występujące wokół Antarktydy i jej sąsiednich wysp, a także u wybrzeży Ameryki południowej. Ogółem wszystkie 17 gatunków tych ptaków występuje na półkuli południowej (poza pingwinem równikowym). Jako, że w Polsce pingwiny nie występują warto przybliżyć kilka ciekawostek na ich temat. Gotowi? Czas start! #1 Jakie rozmiary osiągają Pingwiny? Pingwiny to zwierzęta, które osiągają różne rozmiary. Największe z nich to Pingwiny cesarskie, które mierzą 120 cm i ważą około 40 kilogramów. Najmniejszym przedstawicielem gatunku jest z kolei Pingwin mały – przedstawiciele tego gatunku mają tylko 40 centymetrów wzrostu i ważą około 1,5 kg. Co ciekawe na ziemi w przeszłości żyły jeszcze większe pingwiny – mierzyły blisko 150 centymetrów. Ich szkielety zostały odkryte w Peru przez paleontologów, a nazwa tego gatunku pingwina to: Icadyptes salasi. #2 Jak Pingwiny znoszą zimno? Kiedy warunki atmosferyczne nie są sprzyjające, np. pada śnieg, lub jest bardzo zimno to pingwiny ustawiają się jeden obok drugiego i obracają się plecami do wiatru. Potrafią w takiej pozycji spędzić nawet kilka godzin bez spożywania pokarmu. Czasami (aby każdy był ogrzany po równo) wymieniają się miejscami – te które były po zewnętrznej stronie wchodzą do środka, a te które były w środku idą na zewnątrz. Ponadto przed utratą ciepła chroni je gruba warstwa tłuszczu znajdującą się pod skórą i duża liczba piór, które ułożone są dachówkowato, blisko siebie. #3 Co jedzą pingwiny? Menu pingwinów składa się głównie z ryb, skorupiaków i głowonogów. Ponadto spożywają one… kamienie, po to by lepiej zmielić dostarczony pokarm (nie posiadają zębów), ale również po to aby przez zwiększenie swojej masy mogły głębiej zanurkować. Dla ułatwienia język pingwinów posiada na swej powierzchni miękkie kolce, które umożliwiają lepsze trzymanie schwytanego pokarmu. Podczas jednego nurkowania dorosły pingwin może złapać nawet 30 ryb! Co ciekawe odchody pingwinów mogą przybierać różne kolory – od białego, przez różowy, aż do ciemnoczerwonego. Biały kolor oznacza, że pingwin odżywiał się głównie rybami, odcienie od różu po czerwień wskazują, że zwierzę żywiło się krylem (gatunek skorupiaka). Pingwin białooki karmiący młode (Fot. Jerzy Strzelecki – Own work, CC BY Link) #4 W grupie siła Pingwiny to bardzo społeczne osobniki – najlepiej czują się w grupie, dlatego też razem spożywają posiłki, wspólnie spędzają czas i bawią się na swój własny sposób. Największe grupy pingwinów potrafią liczyć nawet 1,5 miliona osobników i znajdują się na wyspie Zawadowskiego. Zanotowano również przypadki samobójstw wśród osobników tego gatunku. Polega to na tym, że pingwin oddala się od stada i udaje się w stronę oceanu. Dokładana przyczyna takiego zachowania nie została dotąd poznana ale prawdopodobnie ma to związek z odrzuceniem przez stado. fot. #5 Czy kolor ma znaczenie? Biało-czarne ubarwienie pingwina nie jest przypadkowe. Otóż kolor czarny na grzbiecie pozwala im na lepszy kamuflaż w toni wodnej. Jednak od każdej reguły są wyjątki – jeden na pięćdziesiąt tysięcy pingwinów rodzi się z ubarwieniem brązowym. Pingwin o brązowym ubarwieniu, nie tylko gorzej się i jest łatwiejszym kąskiem dla czyhających drapieżników, lecz również jest (zazwyczaj) singlem i ma problem ze znalezieniem partnera. #6 Nie samym łowieniem pingwin żyje W wolnym czasie pingwiny bardzo chętnie oddają się wspólnej zabawie. Jest nią zazwyczaj ślizganie się na brzuchu po lodzie przypominające saneczkarstwo. Nie dość, że wyglądają wtedy na bardzo zadowolone, to również jest to sposób na szybsze pokonanie długiego dystansu. Ponadto pingwiny uwielbiają łaskotki i reagują na nie dźwiękiem zbliżonym do śmiechu. #7 Jak radzą sobie w słonej wodzie? Pingwiny to zwierzęta, które 75 % swojego życia spędzają w wodzie. Jak sobie radzą ze słoną wodą? Otóż pod oczami posiadają specjalny gruczoł nadczołowy, który przefiltrowuje słoną wodę, a produkty uboczne wydzielają poprzez kichanie lub poprzez dziób. #8 Co z jajem? Jako, że pingwiny, tak jak i inne ptaki wykluwają się z jaja, to trzeba to jajo wysiedzieć. U niektórych gatunków pingwinów to samiec wysiaduje jajo, a samica udaje się na kilkutygodniowe polowanie na pożywienie (pokonuje w tym czasie nawet 130 km). Najlepsze predyspozycje do wysiadywania jaj mają grubsze samce, które mają więcej tłuszczu i dzięki temu mogą przetrwać te kilka tygodni bez pożywienia (samiec pingwina cesarskiego bez pożywienia jest wstanie spędzić nawet 115 dni). Ponadto to samiec pingwina w swoim gardle wytwarza mleko, którym następnie karmi pisklę. Następnie po wykluciu się osobnika z jaja oboje z rodziców sprawują opiekę nad nim do momentu, w którym będzie on gotowy na samodzielne życie i polowanie (około 2 miesiące). W przypadku śmierci pisklęcia Pingwina cesarskiego jest on w stanie z rozpaczy porwać z gniazda innego, nie spokrewnionego, małego pisklaka. #9 Zmiana garderoby Pingwiny raz w roku tracą swoje pióra. Aby mogły one odrosnąć na nowo potrzeba kilku tygodni. W tym czasie pingwiny pozostają na lądzie. Ponadto zwierzęta te mają najwięcej piór ze wszystkich ptaków – na cm2 przypada około 12 piór. #10 W Nowej Zelandii pingwiny mają „swój” znak drogowy I wcale nie jest to żart. Takie znaki można spotkać w rejonie Otago na Wyspie Południowej Nowej Zelandii. Występują tu maleńkie Pingwiny niebieskie (zwane też Pingwinami małymi), które bardzo ciężko zauważyć, zwłaszcza po zmroku – długość ciała dorosłych osobników nie przekracza 40 cm. Kolonia Niebieskich Pingwinów znajduje się wzdłuż linii brzegowej i nie jest niczym niezwykłym, że te ptaki chodzą w głąb lądu (zazwyczaj nocą). #11 Ptak – nielot Pomimo tego, że Pingwiny zaliczane są do ptaków, to zwierzęta te nie potrafią latać. Umiejętność ta została przez nie porzucona miliony lat temu, jednak zostało im to wynagrodzone i to właśnie Pingwiny najlepiej ze wszystkich ptaków odnajdują się w wodzie – są wybornymi pływakami i bardzo głęboko nurkują. Dla przykładu Pingwin cesarski potrafi nurkować na głębokość sięgającą ponad pół kilometra i pływa z prędkością 60 km/h! #12 Słuch Mimo braku widocznych uszu pingwiny mogą pochwalić się bardzo czułym zmysłem słuchu. Potrafią one odszukać innego osobnika za pomocą dźwięków wśród skupiska utworzonego nawet z setek pingwinów. #13 Powrót na stare śmieci Pingwiny potrafią nawet po kilkunastu latach powrócić do gniazda, w którym się wykluły. Ich wierność nie dotyczy tylko miejsca urodzenia – są również bardzo wierne swoim partnerom. Argentyńscy badacze przeprowadzili badania nad Pingwinem maggelańskim, który to przez 16 lat potrafił wracać do partnera, z którym się rozmnażał nawet wtedy gdy ich rozłąka trwała bardzo długo. Pingwiny to monogamiści – całe życie są wierne jednemu parterowi. #14 Wzrok Pingwiny to zwierzęta, które doskonale przystosowały się do widzenia pod wodą. Można by powiedzieć, że lepiej widzą w wodzie niż na lądzie (tutaj stają się krótkowzroczne), co pomaga im uciec przed drapieżnikami czyhającymi na nie pod wodą i zdobyć większą ilość pożywienia. Oczy pingwina są większe niż jego mózg, a w ciemności widzą jeszcze lepiej i bardziej ostro. #15 Jak długo żyją pingwiny? To zależy, czy występują na obszarze z większą, czy z mniejszą liczbą drapieżników polujących na nie. Mogą stać się ofiarą orki, lwa morskiego lub lamparta morskiego. Pingwiny małe żyją średnio 6 lat, podczas gdy Pingwiny cesarskie nawet 20! Jednak najstarszym pingwinem był ten żyjący w japońskim ogrodzie zoologicznym – miał 39 lat i 9 miesięcy. #16 Prawidłowa postawa Pingwiny to jedyni przedstawiciele wśród ptaków, którzy zachowują naturalnie spionizowaną postawę. Na tle innych wyróżnia je również to, że mają tylko 3 place u stopy połączone ze sobą błoną pławną i dodatkowo skrzydła, które służą im jako wiosła. #17 Pingwin równikowy Jest to jedyny pingwin występujący na półkuli północnej, a dokładniej na wyspach Galapagos. Poluje on w stadach często w parze z kormoranem nielotem i znajduje się pod ochroną. Pingwin równikowy ma średnio 40-45 cm długości i kg wagi. Ciekawostką jest również fakt, że Pingwiny równikowe polują stadami, często wraz z kormoranami nielotnymi (gatunek ptaka). #18 Maskotka Nils Olav to pingwin, który stał się maskotką norweskiej armii. Na co dzień przebywał w zoo w Edynburgu, gdzie przez norweską straż królewską został w 1972 roku wybrany ich maskotką. Otrzymał początkowo tytuł visekorporal, 10 lat później dostał awans na kaprala, a w 1987 roku stał się sierżantem. Zmarł zaraz po tym jak norweska armia wybrała innego, nowego pingwina na jego miejsce… #19 Pingwin pod ochroną Wszystkie pingwiny objęte zostały ochroną i wpisane zostały do Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych. Według Bena Lascellesa w ostatnich latach populacja pingwinów obniżyła się o 80%. Dzieję się tak za sprawą zmian klimatycznych, zanieczyszczeń środowiska, wprowadzaniu gatunków inwazyjnych, a także z powodu coraz większego zainteresowania pingwinami przez turystów. #20 kartka z kalendarza Pewnie nie wszyscy wiedzą, że pingwiny również mają swoje święto. 20 stycznia obchodzony jest Światowy Dzień Wiedzy o Pingwinach. Dodatkowo na świecie obchodzony jest również Światowy Dzień Pingwina, który to przypada na 25 kwietnia. Ta data nie jest przypadkowa – naukowcy zaobserwowali, że przez 7 lat z rzędu pingwiny Adeli właśnie 25 kwietnia wracały z morza do swoich terenów lęgowych na lądzie. #21. Dlaczego pingwiny chodzą slalomem? Pingwiny śmiało można nazwać mistrzami slalomu, ale czy zastanawialiście się kiedyś dlaczego poruszają się w ten sposób? To efekt siły Coriolisa, związanej z ruchem obrotowym Ziemi. Oddajmy jednak głos ekspertce, Annie Węgrzynowicz z warszawskiego ZOO, która wyjaśniła ten fakt na łamach Polskiego Radia: Tor chodu pingwinów przypomina slalom. W związku z ruchem obrotowym Ziemi występuje efekt Coriolisa i zmienia się trochę tor poruszania się ciał, które znajdują się na biegunach. Na Biegunie Południowym jest odchylenie w lewym kierunku, a na Północnym – w prawą stronę. Tymczasem, skoro siła Coriolisa dotyczy całej kuli ziemskiej, dlaczego ludzie nie chodzą zygzakiem? – Nie odczuwamy efektów siły Coriolisa, bo jak się okazuje, na biegunach siła ta działa półtora raza silniej niż w Europie – dodała dziennikarka Ola Jasińska. – Na ciała znajdujące się na równiku siła Coriolisa nie działa zaś w ogóle. #22. Pingwin Albinos w gdańskim zoo! W marcu 2019 roku na świat w gdańskim zoo przyszedł pingwin albinos! Gdańskie zoo jest jedynym na świecie ogrodem, który może pochwalić się pingwinem albinosem. Możecie go zobaczyć na żywo wybierając się do Gdańska lub na filmiku poniżej 🙂 Zobacz też: Bada życie zwierząt od ponad dwudziestu lat. Łosie, jenoty, lisy, słonie morskie, to jego przyjaciele, którymi fascynacji nie ukrywa. Jeśli planujecie wybrać się na Antarktykę, to tylko z nim. Zna ją lepiej niż warszawskie Łazienki. Wszystkie zdjęcia pochodzą z archiwum Mikołaja Golachowskiego. Wszyscy powinniśmy nauczyć się raz na zawsze, że niedźwiedzie nie jedzą pingwinów? To jest bardzo często powtarzające się nieporozumienie, a media pełne są obrazków niedźwiedzi w towarzystwie pingwinów. Jeżeli chciałbym, żeby chociaż jedną rzecz zapamiętano z mojej książki, to właśnie to, że niedźwiedzie i pingwiny mieszkają na dwóch końcach świata. A gdybyś mógł wybrać trzy rzeczy, które czytelnicy powinni zapamiętać? Że przyroda jest od nas silniejsza i należy jej się bezwzględny szacunek, a to nie zawsze jest oczywiste, kiedy mieszkamy w Polsce, kiedy jesteśmy w jakimś oswojonym parku. Natomiast trzecia rzecz…to fakt, że przyroda jest od nas niezależna. To znaczy, że niezależnie od tego, kto tym rządzi, pantofelek będzie się zawsze rozmnażał poprzez podział. To jest jeden z powodów, dla których zostałem biologiem, ponieważ biologia oferuje nam znajomość niezależnej, autonomicznej rzeczywistości. Jak powstawała ta książka? Pisałeś ją gdzie popadnie? Pisałem ją wszędzie. W międzyczasie urodziła mi się córka, więc się okazało, że nie mam tak dużo czasu do dyspozycji, więc siedziałem nad tym gdzie tylko się dało. W domu, na statku, w różnych miejscach. Jak znajomi podchodzą do Twojego trybu życia? Akceptują, narzekają? To wszystko zależy od stopnia znajomości. Większość przyjaciół to docenia i wiedzą, że odnalazłem coś, dzięki czemu jestem szczęśliwy i mogę realizować swoje pasje. Natomiast rodzina raczej tego nie lubi. Ja tęsknię za moją córką i rodziną, oni tęsknią za mną, to jest największe obciążenie. Na okładce Twojej najnowszej książki jest słoń morski, który wygląda dość przerażająco. Jak to wygląda w rzeczywistości, one dają się tak po prostu czochrać? Duże słonie morskie, zwłaszcza w okresie rozrodczym są bardzo agresywne. Trzeba wiedzieć, że to jest zwierzę, które waży do 5 ton, a zęby ma długości 10 centymetrów. One próbują nas dorwać, jeśli się w ogóle zorientują, że jesteśmy w pobliżu. Generalnie to jest tak, że one leżą jeden na drugim i nawet jak je dotykam, to one nie zawsze się budzą, bo są do tego przyzwyczajone. Jeśli więc uda mi się podejść do takiego słonia i go czochrać, to często się to odbywa zupełnie bezkonfliktowo. Gorzej jest wtedy, kiedy on jest obudzony i widzi, że ja się do niego zbliżam, wtedy może reagować agresywnie. Natomiast małe słonie morskie, to zupełnie inny temat. Na początku są trochę przestraszone, ale gdy już zaczynam je czochrać, to się odprężają i same się nadstawiają. Niedźwiedzie ciekawostki Niedźwiedzia wiedza, czyli czy przyszłoby wam do głowy, że... - Niedźwiedzie wyewoluowały z rodziny psowatych! Chociaż trudno w to uwierzyć, to właśnie rodzina naszych sympatycznych Azorków uważana jest za praprzodków pandy wielkiej, czy potężnego niedźwiedzia polarnego... Oczywiście pierwsze gatunki z rodziny psowatych znacznie różniły się od tych dzisiejszych! - Niedźwiedź polarny, ze względu na to, iż znaczną część życia spędza na krach, zaliczany jest przez niektórych badaczy do ssaków morskich, obok takich gatunków, jak np. foki, czy delfiny! - Najbardziej rozwiniętym zmysłem u wszystkich niedźwiedzi jest węch. - Mimo, iż niedźwiedzie przynależą do drapieżników, ich dieta nie odbiega znacznie od... wegetariańskiej! Większość niedźwiedzi jest wszystkożerna, jednak w ich diecie przeważa pokarm pochodzenia roślinnego. Wyjątkiem jest tutaj niedźwiedź polarny, który żywi się niemal wyłącznie mięsem. - Panda wielka przez długi czas zaliczana była do rodziny szopowatych, jako odległa ,,kuzynka” pandy małej, jednak szczegółowe badania genetyczne wykluczyły to pokrewieństwo, potwierdziły natomiast tezę o związku z rodziną niedźwiedziowatych. - Mimo, iż niedźwiedź malajski zagrożony jest wyginięciem, wciąż urządzane są zawody sportowe (oczywiście nielegalne!) polegające na strzelaniu do tych zwierząt! - Niedźwiedź brunatny najliczniej występuje na terenie Rumunii, gdzie żyje ok. 5500 osobników tego gatunku. - Na przełomie XVI i XVII wieku w Europie istniały specjalne szkoły wyspecjalizowane w tresowaniu niedźwiedzi brunatnych tak, by zapewniały rozrywkę ludziom, np. w czasie festynów. Jedna z bardziej znanych, prowadzona przez Cyganów, nosiła żartobliwą nazwę Akademii Smorgońskiej. Stosowane tam metody nie były humanitarne, ocierały się niekiedy o okrucieństwo. - Zielonkawa barwa futra niedźwiedzi polarnych żyjących w niewoli bierze się stąd, że sierść zwierzęcia stanowi idealne miejsce rozwoju dla... glonów. Na wolności, w naturalnym środowisku niedźwiedzia polarnego jest zbyt zimno, dlatego futro tych zwierząt jest niemal śnieżnobiałe. - Futro niedźwiedzia polarnego nie jest białe, tylko przezroczyste. Tworzą je tysiące włosów wypełnionych powietrzem, które chronią go przed zimnem. Światło odbija się od futra, dając wrażenie, że jest białe. Skóra niedźwiedzia polarnego jest czarna, dzięki czemu pochłania promienie słoneczne, które ogrzewają jego ciało. - Koncern Coca-Cola wykorzystuje wizerunek niedźwiedzia polarnego ukazując go wraz ze stadem pingwinów, mimo iż zwierzęta te żyją na przeciwległych półkulach! - Mimo potężnych rozmiarów, niedźwiedź polarny jest zwierzęciem niezwykle wrażliwym. Łatwo zapada na choroby skórne i pasożytnicze. Często zaraża się od zjadanych przez siebie fok. Niedźwiedzie polarne są także wrażliwe na zanieczyszczenie środowiska, które powoduje u nich zaburzenia hormonalne, niszczy także system odpornościowy i zwiększa śmiertelność, zarówno u młodych, jak i u dorosłych osobników tego gatunku. - Niedawno w Kambodży odkryto osobniki z gatunku niedźwiedzia himalajskiego o biało-czarnym kolorze futra. Był to ewenement, ponieważ zdecydowana większość przedstawicieli tego gatunku posiada futro czarne, ewentualnie brązowe. - Lisy polarne podążają za niedźwiedziami polarnymi, licząc na resztki posiłku pozostawione przez te wielkie ssaki. - Naukowcy porównali DNA pochodzące rzekomo od yeti z bazą danych genomów różnych zwierząt. Z badań wynikło, że yeti to potomek dawnych niedźwiedzi polarnych. - Wiele gatunków niedźwiedzi wspina się na drzewa, by tam spać lub wygrzewać się w słońcu. Najlepszymi wspinaczami są niedźwiedzie malajskie, które wdrapują się często na wysokość 7 metrów.

dlaczego pingwiny nie boją się niedźwiedzi polarnych